αἰακτός: Difference between revisions
ὁ γὰρ μανθάνων κιθαρίζειν κιθαρίζων μανθάνει κιθαρίζειν → he who is learning the harp, learns the harp by harping
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br /><b>1</b> déploré, déplorable;<br /><b>2</b> qui déplore.<br />'''Étymologie:''' [[αἰάζω]]. | |btext=ή, όν :<br /><b>1</b> déploré, déplorable;<br /><b>2</b> qui déplore.<br />'''Étymologie:''' [[αἰάζω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''αἰακτός:''' [adj. verb. к [[αἰάζω]]<br /><b class="num">1)</b> [[оплакиваемый]] Aesch.: ἐκεῖνο δ᾽ αἰακτὸν ἂν γένοιτό μοι Arph. это было бы для меня весьма прискорбно;<br /><b class="num">2)</b> [[плачущий]], [[скорбящий]] Aesch. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 21: | Line 24: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''αἰακτός:''' -ή, -όν, ρημ. επίθ. του [[αἰάζω]],<br /><b class="num">I.</b> [[άξιος]] κλαυθμού, [[άξιος]] οδυρμού και θρήνου, σε Αισχύλ., Αριστοφ.<br /><b class="num">II.</b> αυτός που θρηνεί, [[ελεεινός]], [[δυστυχής]], σε Αισχύλ. | |lsmtext='''αἰακτός:''' -ή, -όν, ρημ. επίθ. του [[αἰάζω]],<br /><b class="num">I.</b> [[άξιος]] κλαυθμού, [[άξιος]] οδυρμού και θρήνου, σε Αισχύλ., Αριστοφ.<br /><b class="num">II.</b> αυτός που θρηνεί, [[ελεεινός]], [[δυστυχής]], σε Αισχύλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=verb. adj. of [[αἰάζω]]<br /><b class="num">I.</b> bewailed, [[lamentable]], Aesch., Ar.<br /><b class="num">II.</b> [[wailing]], [[miserable]], Aesch. | |mdlsjtxt=verb. adj. of [[αἰάζω]]<br /><b class="num">I.</b> bewailed, [[lamentable]], Aesch., Ar.<br /><b class="num">II.</b> [[wailing]], [[miserable]], Aesch. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:30, 3 October 2022
English (LSJ)
ή, όν, (αἰάζω) A lamentable, πήματα A.Th.846 lyr.), cf. Ar. Ach.1195 (paratrag.); lamented, θυγάτηρ Epigr.Gr.205 (Halic.). II wailing, miserable, A.Pers.932,1068 (both lyr.).
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 llorado, lamentado θυγάτηρ GVI 1079.5 (Halicarnaso II a.C.).
2 doloroso, lamentable πήματα A.Th.846, cf. Pers.931, Ar.Ach.1195 (paród.), γόος lamento quejumbroso, GVI 1540.2 (Esmirna II d.C.).
3 entre lamentos, lloroso, llorado αἰ. ἐς δόμους κίε A.Pers.1069.
• Etimología: Cf. αἴ.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 déploré, déplorable;
2 qui déplore.
Étymologie: αἰάζω.
Russian (Dvoretsky)
αἰακτός: [adj. verb. к αἰάζω
1) оплакиваемый Aesch.: ἐκεῖνο δ᾽ αἰακτὸν ἂν γένοιτό μοι Arph. это было бы для меня весьма прискорбно;
2) плачущий, скорбящий Aesch.
Greek (Liddell-Scott)
αἰακτός: -ή, -όν, ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ αἰάζω, ἄξιος οἰμωγῆς καὶ ὀδυρμοῦ, πήματα, Αἰσχύλ. Θ. 846· πρβλ. Ἀριστοφ. Ἀχ. 1195· θρηνηθείς· θυγάτηρ, Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 205. ΙΙ. θρηνῶν, ἐλεεινός, Αἰσχύλ. Πέρσ. 931, 1069.
Greek Monotonic
αἰακτός: -ή, -όν, ρημ. επίθ. του αἰάζω,
I. άξιος κλαυθμού, άξιος οδυρμού και θρήνου, σε Αισχύλ., Αριστοφ.
II. αυτός που θρηνεί, ελεεινός, δυστυχής, σε Αισχύλ.
Middle Liddell
verb. adj. of αἰάζω
I. bewailed, lamentable, Aesch., Ar.
II. wailing, miserable, Aesch.
