τμητήρ: Difference between revisions

From LSJ

ὃν οὐ τύπτει λόγος οὐδὲ ῥάβδος → if words don't get through, neither a beating will | if the carrot doesn't work, the stick will not work either | whom words do not strike, neither does the rod

Source
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3")
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)<b>πρβλ\.<\/b> (<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>-<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>)\)" to "πρβλ. $2$4)")
Line 17: Line 17:
}}
}}
{{grml
{{grml
|mltxt=-ῆρος, ὁ, ΜΑ<br /><b>1.</b> αυτός που κόβει ή σχίζει<br /><b>2.</b> <b>ως επίθ.</b> [[καταστρεπτικός]] («τμητὴρ [[σίδηρος]]», <b>Νόνν.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>τμη</i>- του [[τέμνω]] (<b>βλ. λ.</b> <i>τμή</i>-<i>γω</i>) <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>τήρ</i> (<b>πρβλ.</b> <i>κλη</i>-<i>τήρ</i>)].
|mltxt=-ῆρος, ὁ, ΜΑ<br /><b>1.</b> αυτός που κόβει ή σχίζει<br /><b>2.</b> <b>ως επίθ.</b> [[καταστρεπτικός]] («τμητὴρ [[σίδηρος]]», <b>Νόνν.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>τμη</i>- του [[τέμνω]] (<b>βλ. λ.</b> <i>τμή</i>-<i>γω</i>) <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>τήρ</i> ([[πρβλ]]. [[κλητήρ]])].
}}
}}

Revision as of 16:35, 11 May 2023

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: τμητήρ Medium diacritics: τμητήρ Low diacritics: τμητήρ Capitals: ΤΜΗΤΗΡ
Transliteration A: tmētḗr Transliteration B: tmētēr Transliteration C: tmitir Beta Code: tmhth/r

English (LSJ)

ῆρος, ὁ, one who cuts or severs, destroyer, Nonn.D.26.303: c. gen., ib.14.311: as adjective, σίδηρος ib.13.481.

German (Pape)

[Seite 1123] ῆρος, ὁ, der Schneidende, Hauende, Zerstörende, Nonn.

Greek (Liddell-Scott)

τμητήρ: ῆρος, ὁ, τέμνων ἢ χωρίζων, ὁ καταστρέφων, καταστροφεύς, σιδήρῳ Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. 7. 91.

Greek Monolingual

-ῆρος, ὁ, ΜΑ
1. αυτός που κόβει ή σχίζει
2. ως επίθ. καταστρεπτικός («τμητὴρ σίδηρος», Νόνν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τμη- του τέμνω (βλ. λ. τμή-γω) + επίθημα -τήρ (πρβλ. κλητήρ)].