φιλοπράγμων: Difference between revisions
ἀκίνδυνοι δ' ἀρεταὶ οὔτε παρ' ἀνδράσιν οὔτ' ἐν ναυσὶ κοίλαις τίμιαι → but excellence without danger is honored neither among men nor in hollow ships
(6_5) |
(Bailly1_5) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''φῐλοπράγμων''': γεν. ονος, ὁ ἀγαπῶν τὴν ἐνασχόλησιν, ἀγαπῶν τὴν ἐργασίαν, τὰς ἀσχολίας· ἀλλ’ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ κακῆς σημασίας, ὡς τὸ [[πολυπράγμων]], ὁ ἀναμιγνυόμενος εἰς ξένας ὑποθέσεις, [[πολυάσχολος]], [[ἀνήσυχος]] καὶ [[περίεργος]] [[ἄνθρωπος]], Λυκοῦργ. 148. 12, Ἰσαῖος 49. 31· [[ὄνομα]] κωμῳδίας τινὸς τοῦ Κρίτωνος· τὸ φιλόπραγμον Πλούτ. 2. 515F. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 154. | |lstext='''φῐλοπράγμων''': γεν. ονος, ὁ ἀγαπῶν τὴν ἐνασχόλησιν, ἀγαπῶν τὴν ἐργασίαν, τὰς ἀσχολίας· ἀλλ’ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ κακῆς σημασίας, ὡς τὸ [[πολυπράγμων]], ὁ ἀναμιγνυόμενος εἰς ξένας ὑποθέσεις, [[πολυάσχολος]], [[ἀνήσυχος]] καὶ [[περίεργος]] [[ἄνθρωπος]], Λυκοῦργ. 148. 12, Ἰσαῖος 49. 31· [[ὄνομα]] κωμῳδίας τινὸς τοῦ Κρίτωνος· τὸ φιλόπραγμον Πλούτ. 2. 515F. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 154. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ων, ον ; <i>gén.</i> ονος;<br />qui aime à se mêler des affaires d’autrui.<br />'''Étymologie:''' [[φίλος]], [[πρᾶγμα]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:43, 9 August 2017
English (LSJ)
ον, gen. ονος,
A fond of business; mostly in bad sense, like πολυπράγμων, meddlesome, a busybody, Lycurg.3, Is. 4.30, Jul.Caes.315c; name of a comedy by Crito; τὸ φ., in good sense, Plu.2.515f. Adv. Comp. -έστερον, φ. ἀναφέρειν τι εἰς τὰ ἱερὰ γράμματα Str.17.1.5.
German (Pape)
[Seite 1284] ονος, Beschäftigung liebend, geschäftig, thätig, emsig, auch der sich in fremde Händel mengt, streit- u. proceßsüchtig, unruhig; Is. 4, 30; Lycurg. 3; also wie πολυπράγμων. – Adv. φιλοπραγμόνως.
Greek (Liddell-Scott)
φῐλοπράγμων: γεν. ονος, ὁ ἀγαπῶν τὴν ἐνασχόλησιν, ἀγαπῶν τὴν ἐργασίαν, τὰς ἀσχολίας· ἀλλ’ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ κακῆς σημασίας, ὡς τὸ πολυπράγμων, ὁ ἀναμιγνυόμενος εἰς ξένας ὑποθέσεις, πολυάσχολος, ἀνήσυχος καὶ περίεργος ἄνθρωπος, Λυκοῦργ. 148. 12, Ἰσαῖος 49. 31· ὄνομα κωμῳδίας τινὸς τοῦ Κρίτωνος· τὸ φιλόπραγμον Πλούτ. 2. 515F. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 154.
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
qui aime à se mêler des affaires d’autrui.
Étymologie: φίλος, πρᾶγμα.
