Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

succumbo: Difference between revisions

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11
(6_15)
 
(D_8)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>suc-cumbo</b>: ([[subc]]-), cŭbŭi, cŭbĭtum, 3, v. n.,<br /><b>I</b> to [[lay]] or [[put]] one's [[self]] under [[any]] [[thing]]; to [[fall]] [[down]], [[lie]], or [[sink]] [[down]].<br /><b>I</b> Lit. ([[rare]]; not in Cic.; cf. [[subsido]]).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> In gen.: ancipiti succumbens [[victima]] ferro, Cat. 64, 370: vidit Cyllenius omnes Succubuisse oculos, had sunk in [[sleep]], i. e. had closed, Ov. M. 1, 714: ([[Augustus]]) Nolae succubuit, took to his [[bed]], Suet. Aug. 98 fin.: non succumbentibus causis operis, Plin. 36, 15, 24, § 106; Arn. 6, 16 Hildebr.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> In partic.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Of a [[woman]], to [[lie]] [[down]] to a [[man]], to cohabit [[with]] him (cf. [[substerno]]): alicui, Varr. R. R. 2, 10, 9; Cat. 111, 3; Ov. F. 2, 810; Petr. 126; Inscr. Grut. 502, 1; Mart. 13, 64, 1; 14, 201.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat., of a [[woman]], to be a [[rival]] to: alumnae Tethyos, Hyg. Fab. 177; id. Astr. 2, 1.—<br /><b>II</b> Trop., to [[yield]], be [[overcome]]; to [[submit]], [[surrender]], [[succumb]] (the predom. and [[class]]. signif.; cf.: [[cedo]], me [[summitto]]).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat. (so [[most]] freq.): philosopho succubuit [[orator]], Cic. de Or. 3, 32, 129: qui Cannensi ruinae non succubuissent, Liv. 23, 25: arrogantiae divitum, Cic. Rep. 1, 32, 48: [[cur]] succumbis cedisque fortunae? id. Tusc. 3, 17, 36; id. Sull. 25, 71; cf.: nulli [[neque]] homini [[neque]] perturbationi animi nec fortunae, id. Off. 1, 20, 66: magno [[animo]] et erecto est, nec [[umquam]] succumbet inimicis, ne fortunae [[quidem]], id. Deiot. 13, 36: mihi, Nep. Eum. 11, 5: labori, Caes. B. G, 7, 86: oneri, Liv. 6, 32: doloribus, Cic. Fin. 1, 15, 49: senectuti, id. Sen. 11, 37: crimini, id. Planc. 33, 82: [[magis]], Ov. Tr. 4, 10, 103; Sil. 14, 609: culpae, Verg. A. 4, 19; Ov. M. 7, 749: [[tempori]], to [[yield]], Liv. 3, 59, 5: pugnae, id. 22, 54: precibus, Ov. H. 3, 91: voluntati alicujus, App. M. 9, p. 228, 9.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: non esse viri debilitari dolore, frangi, succumbere, Cic. Fin. 2, 29, 95: huic (socero) subvenire [[volt]] succumbenti jam et oppresso, id. Agr. 2, 26, 69: succubuit famae victa [[puella]] metu, Ov. F. 2, 810: hac [[ille]] [[perculsus]] plagā non succubuit, Nep. Eum. 5, 1: succumbe, [[virtus]], Sen. Herc. Fur. 1315: labefacta [[mens]] succubuit, id. [[Troad]]. 950; App. M. 5, p. 161, 33. —*<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With inf.: nec ipsam perpeti succubuisset, Arn. 1, 38.
|lshtext=<b>suc-cumbo</b>: ([[subc]]-), cŭbŭi, cŭbĭtum, 3, v. n.,<br /><b>I</b> to [[lay]] or [[put]] one's [[self]] under [[any]] [[thing]]; to [[fall]] [[down]], [[lie]], or [[sink]] [[down]].<br /><b>I</b> Lit. ([[rare]]; not in Cic.; cf. [[subsido]]).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> In gen.: ancipiti succumbens [[victima]] ferro, Cat. 64, 370: vidit Cyllenius omnes Succubuisse oculos, had sunk in [[sleep]], i. e. had closed, Ov. M. 1, 714: ([[Augustus]]) Nolae succubuit, took to his [[bed]], Suet. Aug. 98 fin.: non succumbentibus causis operis, Plin. 36, 15, 24, § 106; Arn. 6, 16 Hildebr.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> In partic.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Of a [[woman]], to [[lie]] [[down]] to a [[man]], to cohabit [[with]] him (cf. [[substerno]]): alicui, Varr. R. R. 2, 10, 9; Cat. 111, 3; Ov. F. 2, 810; Petr. 126; Inscr. Grut. 502, 1; Mart. 13, 64, 1; 14, 201.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat., of a [[woman]], to be a [[rival]] to: alumnae Tethyos, Hyg. Fab. 177; id. Astr. 2, 1.—<br /><b>II</b> Trop., to [[yield]], be [[overcome]]; to [[submit]], [[surrender]], [[succumb]] (the predom. and [[class]]. signif.; cf.: [[cedo]], me [[summitto]]).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat. (so [[most]] freq.): philosopho succubuit [[orator]], Cic. de Or. 3, 32, 129: qui Cannensi ruinae non succubuissent, Liv. 23, 25: arrogantiae divitum, Cic. Rep. 1, 32, 48: [[cur]] succumbis cedisque fortunae? id. Tusc. 3, 17, 36; id. Sull. 25, 71; cf.: nulli [[neque]] homini [[neque]] perturbationi animi nec fortunae, id. Off. 1, 20, 66: magno [[animo]] et erecto est, nec [[umquam]] succumbet inimicis, ne fortunae [[quidem]], id. Deiot. 13, 36: mihi, Nep. Eum. 11, 5: labori, Caes. B. G, 7, 86: oneri, Liv. 6, 32: doloribus, Cic. Fin. 1, 15, 49: senectuti, id. Sen. 11, 37: crimini, id. Planc. 33, 82: [[magis]], Ov. Tr. 4, 10, 103; Sil. 14, 609: culpae, Verg. A. 4, 19; Ov. M. 7, 749: [[tempori]], to [[yield]], Liv. 3, 59, 5: pugnae, id. 22, 54: precibus, Ov. H. 3, 91: voluntati alicujus, App. M. 9, p. 228, 9.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: non esse viri debilitari dolore, frangi, succumbere, Cic. Fin. 2, 29, 95: huic (socero) subvenire [[volt]] succumbenti jam et oppresso, id. Agr. 2, 26, 69: succubuit famae victa [[puella]] metu, Ov. F. 2, 810: hac [[ille]] [[perculsus]] plagā non succubuit, Nep. Eum. 5, 1: succumbe, [[virtus]], Sen. Herc. Fur. 1315: labefacta [[mens]] succubuit, id. [[Troad]]. 950; App. M. 5, p. 161, 33. —*<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With inf.: nec ipsam perpeti succubuisset, Arn. 1, 38.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>succumbō</b>,¹⁰ cŭbŭī, cŭbĭtum, ĕre ([[sub]] et cumbo, cf. [[accumbo]], etc.) intr.,<br /><b>1</b> s’affaisser sous : ferro Catul. 64, 370, tomber sous le [[fer]] &#124;&#124; s’affaisser, fléchir : Plin. 36, 106 &#124;&#124; s’accoupler avec : [[Varro]] R. 2, 10, 9 ; Catul. 111, 3 ; Ov. F. 2, 810 &#124;&#124; s’[[aliter]] : Suet. Aug. 98<br /><b>2</b> [fig.] <b> a)</b> succomber, se laisser abattre : Cic. Fin. 2, 95 ; Scauro 16 ; Tusc. 2, 17 ; [[animo]] Tusc. 2, 56, avoir le cœur abattu ; <b> b)</b> [avec dat.] succomber à (devant, sous) céder à : crimini Cic. Planc. 82, succomber sous une accusation ; fortunæ, homini Cic. Off. 1, 66, se laisser dominer par la fortune, par une personne ; philosopho succubuit [[orator]] Cic. de Or. 3, 129, l’orateur fut vaincu par le [[philosophe]] ; senectuti Cic. CM 27, succomber à la vieillesse (sous le poids de la vieillesse) ; <b> c)</b> décad. avec inf. : [[non]] succubuisset perpeti... Arn. 1, 38, il ne se serait pas laissé aller à supporter...
}}
}}

Revision as of 07:05, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

suc-cumbo: (subc-), cŭbŭi, cŭbĭtum, 3, v. n.,
I to lay or put one's self under any thing; to fall down, lie, or sink down.
I Lit. (rare; not in Cic.; cf. subsido).
   A In gen.: ancipiti succumbens victima ferro, Cat. 64, 370: vidit Cyllenius omnes Succubuisse oculos, had sunk in sleep, i. e. had closed, Ov. M. 1, 714: (Augustus) Nolae succubuit, took to his bed, Suet. Aug. 98 fin.: non succumbentibus causis operis, Plin. 36, 15, 24, § 106; Arn. 6, 16 Hildebr.—
   B In partic.
   1    Of a woman, to lie down to a man, to cohabit with him (cf. substerno): alicui, Varr. R. R. 2, 10, 9; Cat. 111, 3; Ov. F. 2, 810; Petr. 126; Inscr. Grut. 502, 1; Mart. 13, 64, 1; 14, 201.—
   2    With dat., of a woman, to be a rival to: alumnae Tethyos, Hyg. Fab. 177; id. Astr. 2, 1.—
II Trop., to yield, be overcome; to submit, surrender, succumb (the predom. and class. signif.; cf.: cedo, me summitto).
   (a)    With dat. (so most freq.): philosopho succubuit orator, Cic. de Or. 3, 32, 129: qui Cannensi ruinae non succubuissent, Liv. 23, 25: arrogantiae divitum, Cic. Rep. 1, 32, 48: cur succumbis cedisque fortunae? id. Tusc. 3, 17, 36; id. Sull. 25, 71; cf.: nulli neque homini neque perturbationi animi nec fortunae, id. Off. 1, 20, 66: magno animo et erecto est, nec umquam succumbet inimicis, ne fortunae quidem, id. Deiot. 13, 36: mihi, Nep. Eum. 11, 5: labori, Caes. B. G, 7, 86: oneri, Liv. 6, 32: doloribus, Cic. Fin. 1, 15, 49: senectuti, id. Sen. 11, 37: crimini, id. Planc. 33, 82: magis, Ov. Tr. 4, 10, 103; Sil. 14, 609: culpae, Verg. A. 4, 19; Ov. M. 7, 749: tempori, to yield, Liv. 3, 59, 5: pugnae, id. 22, 54: precibus, Ov. H. 3, 91: voluntati alicujus, App. M. 9, p. 228, 9.—
   (b)    Absol.: non esse viri debilitari dolore, frangi, succumbere, Cic. Fin. 2, 29, 95: huic (socero) subvenire volt succumbenti jam et oppresso, id. Agr. 2, 26, 69: succubuit famae victa puella metu, Ov. F. 2, 810: hac ille perculsus plagā non succubuit, Nep. Eum. 5, 1: succumbe, virtus, Sen. Herc. Fur. 1315: labefacta mens succubuit, id. Troad. 950; App. M. 5, p. 161, 33. —*
   (g)    With inf.: nec ipsam perpeti succubuisset, Arn. 1, 38.

Latin > French (Gaffiot 2016)

succumbō,¹⁰ cŭbŭī, cŭbĭtum, ĕre (sub et cumbo, cf. accumbo, etc.) intr.,
1 s’affaisser sous : ferro Catul. 64, 370, tomber sous le fer || s’affaisser, fléchir : Plin. 36, 106 || s’accoupler avec : Varro R. 2, 10, 9 ; Catul. 111, 3 ; Ov. F. 2, 810 || s’aliter : Suet. Aug. 98
2 [fig.] a) succomber, se laisser abattre : Cic. Fin. 2, 95 ; Scauro 16 ; Tusc. 2, 17 ; animo Tusc. 2, 56, avoir le cœur abattu ; b) [avec dat.] succomber à (devant, sous) céder à : crimini Cic. Planc. 82, succomber sous une accusation ; fortunæ, homini Cic. Off. 1, 66, se laisser dominer par la fortune, par une personne ; philosopho succubuit orator Cic. de Or. 3, 129, l’orateur fut vaincu par le philosophe ; senectuti Cic. CM 27, succomber à la vieillesse (sous le poids de la vieillesse) ; c) décad. avec inf. : non succubuisset perpeti... Arn. 1, 38, il ne se serait pas laissé aller à supporter...