copulatus: Difference between revisions
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
(Gf-D_3) |
(3_4) |
||
| Line 4: | Line 4: | ||
{{Gaffiot | {{Gaffiot | ||
|gf=<b>cōpŭlātus</b>,¹⁶ a, um, part. de [[copulo]] || pris adj<sup>t</sup> : [[nihil]] copulatius [[quam]]... Cic. Off. 1, 56, il n’y a pas de [[lien]] [[plus]] fort que..., v. [[copulo]].||pris adj<sup>t</sup> : [[nihil]] copulatius [[quam]]... Cic. Off. 1, 56, il n’y a pas de [[lien]] [[plus]] fort que..., v. [[copulo]]. | |gf=<b>cōpŭlātus</b>,¹⁶ a, um, part. de [[copulo]] || pris adj<sup>t</sup> : [[nihil]] copulatius [[quam]]... Cic. Off. 1, 56, il n’y a pas de [[lien]] [[plus]] fort que..., v. [[copulo]].||pris adj<sup>t</sup> : [[nihil]] copulatius [[quam]]... Cic. Off. 1, 56, il n’y a pas de [[lien]] [[plus]] fort que..., v. [[copulo]]. | ||
}} | |||
{{Georges | |||
|georg=(1) cōpulātus<sup>1</sup>, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. [[copulo]]), verknüpft, verkettet, [[eng]] verbunden, a) übh.: quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam copulata, Cic.: [[haec]], [[quae]] [[dico]], cogitatione (in der [[Theorie]]) [[inter]] se differunt, re (in der [[Praxis]]) [[quidem]] copulata sunt, Cic. – [[als]] rhet. t. t., verba copulata (Ggstz. simplicia), Cic. – subst., cōpulātum, ī, n. = συμπεπλεγμένον, [[ein]] verbundener [[Ausspruch]], Gell. 16, 8, 10. – b) [[moralisch]], [[nihil]] est amabilius [[nec]] copulatius, [[quam]] [[morum]] [[similitudo]], [[nichts]] ist geeigneter, [[Liebe]] zu [[erwecken]] u. eine innigere [[Verbindung]] hervorzurufen, Cic. de off. 1, 56: ab ineunte aetate condiscipulatu et omnibus artibus copulatissimus [[amicus]], Corp. inscr. Lat. 13, 2027.<br />'''(2)''' cōpulātus<sup>2</sup>, Abl. ū, m. ([[copulo]]), die Verknüpfung, Arnob. adv. nat. 1, 2. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 09:21, 15 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
cōpŭlātus: a, um, Part. and P. a., from copulo.
cōpŭlātus: ūs, m. copulo (only in
I abl. sing.), a connecting or joining together: rationum consequentium, Arn. 1, p. 2.
Latin > French (Gaffiot 2016)
cōpŭlātus,¹⁶ a, um, part. de copulo || pris adjt : nihil copulatius quam... Cic. Off. 1, 56, il n’y a pas de lien plus fort que..., v. copulo.
Latin > German (Georges)
(1) cōpulātus1, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. copulo), verknüpft, verkettet, eng verbunden, a) übh.: quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam copulata, Cic.: haec, quae dico, cogitatione (in der Theorie) inter se differunt, re (in der Praxis) quidem copulata sunt, Cic. – als rhet. t. t., verba copulata (Ggstz. simplicia), Cic. – subst., cōpulātum, ī, n. = συμπεπλεγμένον, ein verbundener Ausspruch, Gell. 16, 8, 10. – b) moralisch, nihil est amabilius nec copulatius, quam morum similitudo, nichts ist geeigneter, Liebe zu erwecken u. eine innigere Verbindung hervorzurufen, Cic. de off. 1, 56: ab ineunte aetate condiscipulatu et omnibus artibus copulatissimus amicus, Corp. inscr. Lat. 13, 2027.
(2) cōpulātus2, Abl. ū, m. (copulo), die Verknüpfung, Arnob. adv. nat. 1, 2.
