ἕλκος

English (LSJ)

εος, τό,

   A wound, Il.4.190, al. (never in Od.), Pi.P.2.91, E.Tr. 1232 (pl.), etc.    2 festering wound, sore, ulcer, ἕ. ὕδρου the festering bite of a serpent, Il.2.723; plague-ulcer, Th.2.49, X.Eq.5.1, etc. (Gal. 10.232 defines ἕ. as ἡ τῆς συνεχείας λύσις ἐν σαρκώδει μορίῳ, and both 1.1 and 1.2 are treated in Hp.Ulc.; ἕ. is applied to amputations in Art.68.)    II metaph., wound, loss, Sol.4.17, S.Ant.652,al.; ἕ. δήμιον A.Ag.640; ὑποκάρδιον ἕ. Theoc.11.15; γίγνεται ἕ. ἐφ' ἕλκει Lib.Ep.1063.6. (Orig. Ελκος, cf. Lat.ulcus, Skt.árśas (n.) 'haemorrhoid': ἕ- by influence of ἕλκω.)

Greek (Liddell-Scott)

ἕλκος: -εος, τό, (ἴδε ἕλκω)· ὠτειλή, πληγή, τραῦμα, Ἰλ. Δ. 190 κ. ἀλλ. (οὐδαμοῦ ἐν Ὀδ.), Πίνδ. καὶ Ἀττ. 2) τραῦμα μετὰ φλεγμονῆς, ἕλκει μοχθίζοντα κακῷ ὀλοόφρονους ὕδρου, βασανιζόμενον ἐκ κακοῦ τραύματος ὑπὸ ὀλεθρίου ὄφεως, Ἰλ. Β. 723· ἐπὶ ἑλκῶν προξενουμένων ἐκ λοιμικῆς νόσου, Θουκ. 2. 49, πρβλ. Ξεν. Ἱππ. 5, 1, κτλ. ΙΙ. μεταφ., πληγή, καταστροφή, ταῦτα’ ἤδη πάσῃ πόλει ἔρχεται ἕλκος ἄφυκτον Ἐλεγεῖα Σόλωνος παρὰ Δημ. 422. 13, Αἰσχύλ. Ἀγ. 640, Σοφ. Ἀντ. 652, κ. ἀλλ.· ὑποκάρδιον ἕλκ. θεόκρ. 11. 15.

French (Bailly abrégé)

ion. -εος, att. -ους (τό) :
1 blessure, plaie purulente ; ulcère;
2 incision dans un arbre.
Étymologie: R. Ϝελκ, v. ἕλκω.

English (Autenrieth)

εος: wound, sore, Il. 19.49 ; ὕδρου, ‘from the serpent,’ Il. 2.723.

English (Slater)

ἕλκος (ἕλκεος, -ει, -ος; -έων, -εα.)
   1 wound, sore ἕλκει τειρόμενον Ποίαντος υἱὸν (P. 1.52) ὅσσοι μόλον αὐτοφύτων ἑλκέων ξυνάονες (P. 3.48) τρωμὰν ἕλκεος ἀμφιπολεῖν (P. 4.271) ἦ μὰν ἀνόμοιά γε δᾴοισιν ἐν θερμῷ χροὶ ἕλκεα ῥῆξαν (N. 8.29) πολλὰ δ' ἕλκἐ ἔμβαλλε fr. 111. 2. met. στάθμας δέ τινος ἑλκόμενοι περισσᾶς ἐνέπαξαν ἕλκος ὀδυναρὸν ἑᾷ πρόσθε καρδίᾳ (P. 2.91)