στόμαχος: Difference between revisions
Πάντως γὰρ ὁ σοφὸς εὐτελείας ἀνέχεται → Vel vilitatem, sapiens qui sit, sustinet → Auf jeden Fall erträgt der Weise Einfachheit
(strοng) |
(T22) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{StrongGR | {{StrongGR | ||
|strgr=from [[στόμα]]; an [[orifice]] (the [[gullet]]), i.e. ([[specially]]), the "[[stomach]]": [[stomach]]. | |strgr=from [[στόμα]]; an [[orifice]] (the [[gullet]]), i.e. ([[specially]]), the "[[stomach]]": [[stomach]]. | ||
}} | |||
{{Thayer | |||
|txtha=στομαχου, ὁ ([[στόμα]], [[which]] [[see]]);<br /><b class="num">1.</b> the [[throat]]: [[Homer]], others.<br /><b class="num">2.</b> an [[opening]], [[orifice]], [[especially]] of the [[stomach]], [[Aristotle]]<br /><b class="num">3.</b> in [[later]] writings (as [[Plutarch]], others) the [[stomach]]: 1 Timothy 5:23. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 18:11, 28 August 2017
English (LSJ)
ὁ, (στόμα)
A throat, gullet, ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ Il.3.292, cf. 19.266; κατὰ στομάχοιο θέμεθλα νύξε 17.47; = οἰσοφάγος, Arist.HA495b19 sq., 493a8, Nic.Al.22. 2 neck of the bladder, τῆς κύστιος Hp. Aër.9; or of the uterus, Id.Mul.1.18, Steril.217; τοῦ αἰδοίου Id.Mul.1.36. 3 later, orifice of the stomach,= στόμα τῆς γαστρός, τῆς κοιλίας, Plu.2.687d, Gal.6.431, 7.127; the stomach itself, 1 Ep.Ti.5.23, Dsc.5.6, Plu.2.698b, Sor.1.15, al., Gal.6.227, 15.460, M.Ant.10.31, Ath.3.79f; ἀμφοτέρας (sc. τὰς χεῖρας) ἐπὶ τοῦ σ. PMag.Leid.W.18.36; cf. Lat. stomachus. 4 anger, γέγονε σ. πρὸς δουλικὸν πρόσωπον Vett.Val.216.3; ἵνα μὴ ἔχωμεν στομάχους μηδὲ φθόνον POxy.533.14 (ii/iii A.D.).
German (Pape)
[Seite 948] ὁ, eigtl. Mündung, Oeffnung; in ältester Zeit = Schlund, Kehle, ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ, Il. 3, 292. 17, 47, wo die Schol. zu vgl., u. 19, 266; nach Arist. H. A. 1, 12 Hintertheil des αὐχήν. – Gew. der Magenmund und der Magen selbst, nach Gal. erst seit Arist., u. Sp. – Bei Hippocr. auch der Hals der Harnblase u. ὑστερέων, Muttermund.
Greek (Liddell-Scott)
στόμᾰχος: ὁ, (στόμα ΙΙ) κυρίως, στόμα, ἄνοιγμα· ὅθεν, 1) ἐν τῇ παλαιοτάτῃ γλώσσῃ, ὁ λαιμός, ὁ φάρυγξ, ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ Ἰλ. Γ. 292, Τ. 266· κατὰ στομάχοιο θέμεθλα νύξε Ρ. 47· τὸ αὐτὸ καὶ οἰσοφάγος, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 1. 16, 8 κἑξ., ἐν παραβολῇ πρὸς 1. 12, 1. 2) παρ’ Ἱππ. ὡσαύτως, ὁ λαιμὸς τῆς οὐροδόχου κύστεως, π. Ἀέρ. 286· ἢ τῆς μήτρας, 598. 45., 677. 32, κτλ. 3) μετὰ τὸν Ἀριστ., τὸ ἄνοιγμα τοῦ στομάχου, = στόμα γαστρὸς Νικ. Ἀλεξιφ. 22, Πλούτ. 2. 687D, Γαλην.· καὶ παρὰ μεταγενεστ., αὐτὸς ὁ στόμαχος, Πλούτ. 2. 698Α, Ἀθήν. 79F. - Πρβλ. Foës. Oecon., Greenhil εἰς Θεόφιλ. σ. 56. 10.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
litt. orifice, ouverture, d’où
1 gorge;
2 orifice de l’estomac ; estomac.
Étymologie: στόμα.
English (Autenrieth)
(στόμα): throat, gullet. (Il.)
English (Strong)
from στόμα; an orifice (the gullet), i.e. (specially), the "stomach": stomach.
English (Thayer)
στομαχου, ὁ (στόμα, which see);
1. the throat: Homer, others.
2. an opening, orifice, especially of the stomach, Aristotle
3. in later writings (as Plutarch, others) the stomach: 1 Timothy 5:23.
