τετράεδρος
κοινὸν τύχη, γνώμη δὲ τῶν κεκτημένων → good luck is anyone's, judgment belongs only to those who possess it
English (LSJ)
ον,
A having four faces, πυραμίδες Iamb.in Nic.p.93 P.: Subst. -εδρον, τό, Hero *Deff.99, Papp.352.12, Theol.Ar. 24.
Greek Monolingual
-η, -ο / τετράεδρος, -ον, ΝΜΑ
1. αυτός που έχει τέσσερεις έδρες («τετράεδροι πυραμίδες», Ιάμβλ.)
2. το ουδ. ως ουσ. το τετράεδρο(ν)
πυραμίδα με τριγωνική βάση (α. «κανονικό τετράεδρο» — τετράεδρο του οποίου οι έδρες είναι τέσσερα ίσα ισόπλευρα τρίγωνα
β. «τετράεδρον, ὅ ἐστι πυραμίς», Ήρων)
νεοελλ.
φρ. α) «ορθόκεντρο τετραέδρου»
μαθημ. το σημείο στο οποίο τέμνονται τα τέσσερα ύψη του τετραέδρου
β) «θεωρία τετραέδρου»
γεωλ. θεωρία για την κατανομή της ξηράς και της θάλασσας, σύμφωνα με την οποία οι τέσσερεις ωκεανοί της Γης καταλαμβάνουν τις ισάριθμες πλευρές ενός τετραέδρου που έχει τέσσερα εξογκώματα στις θέσεις τών ακμών του, από τα οποία τρία εξογκώματα στο βόρειο ημισφαίριο και ένα στον νότιο πόλο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)- + -εδρος (< ἕδρα), πρβλ. οκτά-εδρος].
