κακομήτης
From LSJ
εὐκαταφρόνητός ἐστι σιγηρὸς τρόπος → a way of life disposed to silence is contemptible (Menander)
English (LSJ)
ου, ὁ, = foreg., pl. A -μῆται Orph.Fr.119.
German (Pape)
[Seite 1301] ὁ, dasselbe, Eur. Or. 1403.
Greek (Liddell-Scott)
κακομήτης: -ου, ὁ, = τῷ προηγ., Εὐρ. Ὀρ. 1403, Ὀρφ. Ἀποσπ. 8. 47 (50), «κακόβουλος» Ἡσύχ.
Greek Monolingual
κακομήτης, ὁ (Α)
κακομηδής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -μητης (< μῆτις «ευφυΐα, πανουργία, τέχνασμα), πρβλ. αγκυλο-μήτης, αιμυλο-μήτης].
Greek Monotonic
κᾰκομήτης: -ου, ὁ, = το προηγ., σε Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
κᾰκομήτης: Eur. = κακομηδής.
Middle Liddell
κᾰκο-μήτης, ου, = κᾰκομηδής, Eur.]
