ὀλίος

English (LSJ)

later form of ὀλίγος, first in Pl. Com.168, Rhinth.2,8, then in Inscrr. and Pap. from 300 B.C., PPetr.2p.2 (iii B. C.), IG22.1227.8 (ii B. C.), etc. II Ἀπόλλων Ὄλιος, v. οὔλιος.

German (Pape)

[Seite 322] tarentinisch für ὀλίγος, Plat. com. bei Hdn. π. μ. λ. 20 u. E. M. 621, 51; vgl. Eust. 1160, 16.

Greek (Liddell-Scott)

ὀλίος: Ταραντ. ἀντὶ ὀλίγος, Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ὑπερβόλῳ» 1, καὶ αὐτόθι ἴδε Meineke, Ἐτυμ. 621, 51.

Greek Monolingual

ὀλίος, -η, -ον (Α)
(μτγν. τ.) βλ. λίγος.