γεωχαρής
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
English (LSJ)
ές, fond of the earth, of creeping plants, Jul.Or.5.175d.
Spanish (DGE)
-ές
que gusta de la tierra τῆς γογγυλίδος τὸ μὲν γ. Iul.Or.8.175d, τὸ τῶν συῶν ... γεωχαρές el gusto de los cerdos por revolcarse en la tierra Eust.551.1.
German (Pape)
[Seite 488] ές, sich der Erde freuend, Iulian., Eust.
Greek (Liddell-Scott)
γεωχᾰρής: -ές, ὁ ἀγαπῶν τὴν γῆν, ἐπὶ χαμηλῶν ἑρπυζόντων φυτῶν, Ἰουλιαν. 175C.
Greek Monolingual
-ές (AM γεωχαρής, -ές)
(για φυτά) εκείνος του οποίου οι βλαστοί αναπτύσσονται έρποντας πάνω στο χώμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < γεω - (< γη) + -χαρής (< χάρος) < χαίρω (πρβλ. επιχαρής, περιχαρής].
