εἱμαρτός

English (LSJ)

εἱμαρτή, εἱμαρτόν, fixed by fate, χρόνος Plu.Alex.30, cf. Epigr.Gr.339; τὸ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων εἱ. IG12(7).396.21 (Amorgos, ii A. D.).

Spanish (DGE)

-ή, -όν
fatal, inevitable, dictado por el destino χρόνος Plu.Alex.30, cf. Synes.Prouid.1.18, τὴν εἱμαρτὴν ταύτην σκηνήν de la vida, Procl.Opusc.1.60, cf. Orac.Chald.153, esp. ref. la muerte Μοίρης εἱμαρτῆς τὸ πτερόν Orac.Chald.130.1, c. dat. σῆμα ἐσορᾶς ... εἱμαρτὸ<ν> πᾶσιν IKyzikos 1.506.2 (imper.)
•neutr. subst. lo inevitable, la fatalidad συνβέβηκεν οὖν τὸ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων εἱμαρτόν ref. la muerte IG 12(7).396.21 (Amorgos II d.C.), cf. Eus.PE 6.6.16.

German (Pape)

[Seite 730] durchs Schicksal bestimmt, Plut. Alex. 30.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
marqué par le destin.
Étymologie: cf. εἵμαρται.

Russian (Dvoretsky)

εἱμαρτός: [adj. verb. к μείρομαι назначенный судьбой, роковой (χρόνος Plut.).

Greek Monolingual

εἱμαρτός, -ή, -όν (Α)
προκαθορισμένος από τη μοίρα.