κισσοχαρής
χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεµµένοι καὶ µαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες µύρου. τὸ δ’ ὅλον οὐκ ἐπίσταµαι ἐγὼ ψιθυρίζειν, οὐδὲ κατακεκλασµένος πλάγιον ποιήσας τὸν τράχηλον περιπατεῖν, ὥσπερ ἑτέρους ὁρῶ κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει καὶ πεπιττοκοπηµένους → Dressed up in bright clean fine cloaks and nibbling pine-thistle, smelling of myrrh. But I do not at all know how to whisper, nor how to be enervated, and make my neck go back and forth, just as I see many others, kinaidoi, here in the city, do, and waxed with pitch-plasters.
English (LSJ)
ές,
A delighting in ivy, Orph.H.52.12.
German (Pape)
[Seite 1443] ές, sich des Epheus freuend, Orph. H. 51.
Greek (Liddell-Scott)
κισσοχᾰρής: -ές, χαίρων ἐπὶ τῷ κισσῷ, Ὀρφ. Ὕμν. 51. 12.
Greek Monolingual
κισσοχαρής, -ές (Α)
αυτός που ευχαριστιέται με τον κισσό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κισσός + -χαρής (< χάρος, τὸ), πρβλ. αιμο-χαρής, θυρσο-χαρής].
