φιλόξενος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
poet. φῐλοξέν-ξεινος, ον:—
A loving strangers, hospitable, Od.6.121, 8.576, al., Pi.O.3.1, N.1.20, X.HG6.1.3, 1 Ep.Ti.3.2, etc.; παθεῖν φιλόξενον ἔργον to meet with an act of hospitality, Pi.I.2.24; τὸ εἶναι φ. Arist.VV1250b34, cf. 1251b35; φιλόξεν' ἐστὶν (sc. τὰ δώματα) Αἰγίσθου διαί A.Ch.656: Sup. -ώτατος Id.Fr.196, Cratin.1.2; -έστατος E.Fr.879. Adv. -νως Isoc.4.41.
German (Pape)
[Seite 1283] ion. u. poet. φιλόξεινος, auch 3 Endgn, Pors. Eur. Med. 822, Gäste, Fremde liebend, sie liebreich aufnehmend, bewirthend, gastfreundlich; Hom. in der Od., immer in der poet. Form; Aesch. Ch. 645 Suppl. 904; Eur. Alc. 812 u. öfter; Ar. Vesp. 82; Isocr. 4, 41 u. sonst; superlat., Cratin. bei Plut. Cim. 10. – Adv., Arist. de virt. bei Stob. Floril. 1, 11.
Greek (Liddell-Scott)
φῐλόξενος: ποιητικ. -ξεινος, ον· ― ὁ φιλῶν τοὺς ξένους, ὁ φιλοξενῶν αὐτούς, Ὀδ. Ζ. 121. Θ. 576, κ. ἀλλ. (ἀείποτε ἐν τῷ ποιητ. τύπῳ), Πινδ. Ο. 3. 1, Ν. 1. 30, κλπ.· παθεῖν φιλόξενον ἔργον, φιλοξενηθῆναι, ὁ αὐτ. ἐν Ι. 2. 36· τὸ εἶναι φ. Ἀριστ. περὶ Ἀρετ. κ. Κακ. 5. 5., 8. 3· ― παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Χο. 656, ἔνθα τὰ Ἀντίγραφα φιλόξεν’ ἐστὶν (ἐξυπακ. τὰ δώματα) Αἰγίσθου διαι (οὕτως) ἡ πιθανὴ γραφὴ εἶναι: Αἰγίσθου βίᾳ. ― Ὑπερθετ. -ώτατος ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 198· σὺν ἀνδρὶ θείῳ καὶ φιλοξενωτάτῳ Κρατῖνος ἐν «Ἀρχιλόχοις» 1. ― Ἐπίρρ. -νως, Ἰσοκρ. 48D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui aime les étrangers, qui pratique l’hospitalité, hospitalier;
Sp. φιλοξενώτατος.
Étymologie: φίλος, ξένος.
