Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

καταπολεμέω

From LSJ
Revision as of 19:37, 9 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Bailly1_3)

Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς (ἐκτὸς οὐδεὶς) εὐτυχεῖ βροτῶν → Nullus beatus absque numine est dei → Glückselig Gott allein und sonst kein Sterblicher

Menander, Monostichoi, 250
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: καταπολεμέω Medium diacritics: καταπολεμέω Low diacritics: καταπολεμέω Capitals: ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΕΩ
Transliteration A: katapoleméō Transliteration B: katapolemeō Transliteration C: katapolemeo Beta Code: katapoleme/w

English (LSJ)

   A war down, i.e. exhaust by war, reduce, τὴν Πελοπόννησον Th.2.7, cf. 4.1, And.3.15, X.HG7.1.10: pres., attempt to subdue, ἐγκλήμασι Th.4.86:—Pass., ἐλπίζοντες αὐτὴν [τὴν πόλιν] καταπεπολεμῆσθαι Id.6.16, cf. Pl.Mx.243c, 243d.    II simply, make war against, τινα Phld.Piet.54: abs., carry on warfare, τοῖς ὅλοις Plu. Caes.26.

German (Pape)

[Seite 1371] niederkriegen, im Kriege besiegen; Thuc. 2, 7; Xen. Hell. 7, 1, 10; Isocr. 4, 83; Folgende; bekriegen, τοὺς Ἀθηναίους ἐγκλήμασι Thuc. 4, 86; πόλιν καταπεπολεμῆσθαι, durch den Krieg erschöpft sein, 6, 16; – Plut. vrbdt τοῖς μὲν ἄλλοις καταπολεμῶν ἐκράτησε, Caes. 26.

Greek (Liddell-Scott)

καταπολεμέω: πολεμῶν καταβάλλω, ἐξαντλῶ διὰ τοῦ πολέμου, ὑποτάττω ὁλοσχερῶς, (πρβλ. καταγωνίζομαί τινα), Λατ. debellare, τινὰ Θουκ. 2. 7., 4. 1, Ἀνδοκ. 25. 22· πολλὰ ἔτη πολεμοῦντες καὶ πολλάκις καταναυμαχοῦντες οὐδὲν προὔργου ἐποιεῖτε πρὸς τὸ καταπολεμῆσαι τούτους Ξεν. Ἑλλ. 7. 1, 10· ἐν τῷ ἐνεστ., προσπαθῶ νὰ καταλάβω, τινά τινι κ. ὁ αὐτ. 4. 86.― Παθ., ἐλπίζοντες αὐτὴν τὴν πόλιν καταπεπολεμῆσθαι, ὅτι εἶχεν ἐξαντληθῇ ἕνεκα τοῦ πολέμου ἢ τῶν πολεμικῶν δαπανῶν, ὁ αὐτ. 6. 16, πρβλ. Πλάτ. ΜΕνέξ. 243C, D· ἐξ ὧν καὶ τὸ πρότερον κατεπολεμήθημεν Ξεν. Ἀν. 7. 1, 27. ΙΙ. κινῶ πόλεμον ἐναντίον τινός, πολεμῶ κατά τινος, τινος Κλήμ. Ἀλ. 871· καὶ μετὰ δοτ., τοῖς βαρβάροις καταπολεμῶν ἐκράτησε, ἐπιμόνως πολεμῶν, Πλουτ. Καῖσ. 2. 1321.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
I. 1 vaincre à la guerre, acc.;
2 épuiser par la guerre;
II. guerroyer contre, τινι.
Étymologie: κατά, πολεμέω.