ζωός
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
English (LSJ)
(without ι, cf. Schwyzer 436.2 (Crimisa, v/iv B.C.), Cret. δωός Leg.Gort.3.41, Cypr. pr. n.
A Ζωϝόθεμις Schwyzer684 (v B.C.)), ή, όν, (ζῶ) alive, living, Pi.P.4.209, Hdt.2.70, etc.; οὐ . . ζωοῦ οὐδὲ θανόντος Od.17.115; ζωὸν ἑλεῖν τινα to take prisoner, Il.6.38; ζωὸν λαβεῖν X. HG1.2.5; cf. ζωγρέω: metaph., ζωὸν δὲ φθιμένων . . κλέος A.Eleg.3. —Also ζώς Il.5.887, 16.445, Hdt.1.194, JRS15.145,148 (Cotiaeum) (ζῶς Ptol.Ascal., ζώς Hdn.Gr.2.53; on the other cases, ib.712); ζοός Archil.63, Epich.189, Berl.Sitzb.1927.161 (Cyrene), Theoc.2.5 (ζόος in Epich. l.c., Hdn.Gr.2.947).
German (Pape)
[Seite 1144] (ζάω), p. auch ζοός u. ζώς (die m. s.), lebendig, am Leben, Ggstz θανών, Od. 17, 115; καὶ ἀρτεμής Il. 5, 515; Pind. P. 4, 372; Her. 2, 70; ἕνα μὲν ζωὸν ἔλαβεν, ἑπτὰ δὲ ἀπέκτεινε Xen. Hell. 1, 2, 5; einzeln bei Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ζωός: -ή, -όν, (ζάω) ζῶν, «ζωντανός», Ὅμ., Ἡρόδ., κτλ.· ζωοῦ, οὐδὲ θανόντος Ὀδ. Ρ. 115· ζωὸν αἱρεῖν τινα, συλλαμβάνειν αἰχμάλωτον, Ἰλ. Ζ. 38· ζωὸν λαβεῖν Ξεν. Ἑλλ. 1. 2, 5· πρβλ. ζωγρέω· - μεταφ., ζωὸν δὲ φθιμένων... κλέος Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 449. - Σπανιώτεροι τύποι εἶναι ζώς Ἰλ. Ε. 887, Π. 445, Ἡρόδ. 1. 194 (κατὰ τὰς δοκιμωτάτας πηγὰς, οὐχὶ ζῶς, ὡς εἰ συνηρ. ἐκ τοῦ ζόος, ὡς τὸ σῶς ἐκ τοῦ σόος)· καὶ ζοός, Ἀρχίλ. 57, Θεόκρ. 29. 5· ἴδε Πόρσ. Ἐκ. 1090.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
vivant.
Étymologie: ζάω.
