δολιχήρετμος
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
ον, (ἐρετμός)
A long-oared, of a ship, Od.4.499, etc.; of the Phaeacians, using long oars, 8.191; δ. Αἴγινα Pi.O.8.20.
German (Pape)
[Seite 654] mitlangen Rudern; Apoll. Lex. Hom. p. 59, 32 Δολιχήρετμοι· μακρόκωποι. Homer sechsmal: Odyss. 8, 191. 369. 13, 166 Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες; Odyss. 19, 339. 23, 176 ἐπὶ νηὸς ἰὼν δολιχηρέτμοιο; Odyss. 4, 499 νηυσὶ δολιχηρέτμοισιν. Vgl. φιλήρετμος u. ἐπήρετμος. – Αἴγινα Pind. Ol. 8, 20.
Greek (Liddell-Scott)
δολῐχήρετμος: -ον, (ἐρετμὸς) ὁ μακρὰς ἔχων κώπας, νῆες Ὀδ. Δ. 499, κτλ.· Φαίηκες = μεταχειριζόμενοι μακρὰς κώπας, Θ. 191· δ. Αἴγινα Πίνδ. Ο. 8. 27.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
aux longues rames.
Étymologie: δολιχός, ἐρέτμος.
English (Autenrieth)
(ἐρετμός): long-oared, making use of long oars; epith. of ships, and of the Phaeacian men. (Od.)
English (Slater)
δολῐχήρετμος, -ον
1 with long oars δολιχήρετμον Αἴγιναν (O. 8.20) (cf. ναυσικλυτὸς Αἴγινα (I. 9.1) )
Spanish (DGE)
(δολῐχήρετμος) -ον
• Morfología: [gen. -οιο Od.19.339, 23.176]
1 de naves de largos remos, Od.4.499, ll.cc.
2 de pers. que usa largos remos los feacios Od.8.191
•fig. marinera de la isla de Egina, Pi.O.8.20.
