παντεπόπτης
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
ου, ὁ,
A all-seeing, Vett.Val.1.4, al., JRS18.173 (Jerash), Procl. in Prm. p.820S., Sch.Ar.Ach.434:—written παντ-εφόπτης, Tab.Defix.Aud.271.36 (Hadrumetum, iii A. D.).
German (Pape)
[Seite 463] = πανεπόπτης, Ζεύς Schol. Ar. Ach. 434, u. bes. K. S., die auch davon das adj. παντεποπτικός bilden.
Spanish
Greek Monolingual
και παντεφόπτης, ό, Α
1. αυτός που επιβλέπει τα πάντα, πανόπτης
2. προσωνυμία του Θεού.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παντ(ο)- + ἐπόπτης.
