ῥοιζηδόν
From LSJ
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
German (Pape)
[Seite 848] adv., unter Geräusch, Geschwirr, Gepfeife; mit rauschender Schnelligkeit, Heftigkeit; Nic. Th. 556; Lycophr. 66.
English (Strong)
adverb from a derivative of rhoizos (a whir); whizzingly, i.e. with a crash: with a great noise.
Greek Monolingual
ΜΑ
επίρρ.
1. θορυβωδώς, με βοή («ἡμέρα Κυρίου... ἐν ᾗ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται», ΚΔ)
2. ορμητικά, πολύ γρήγορα («ῥύακι ῥοιζηδὸν φερομένῳ», Ιωάνν. Χρυσ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥοῖζος + επιρρμ. κατάλ. -ηδόν (πρβλ. ῥοιβδ-ηδόν)].
