κλώθω
εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον → if I had not come and spoken to them, they would not be guilty of sin
English (LSJ)
aor.
A ἔκλωσα Nonn.D.2.678, (ἐπ-) Od.3.208:—twist by spinning, spin, λίνον Hdt.5.12, cf.POxy.1414.5 (iii A.D.); μίτον Luc.Fug. 12; κ. ἄτρακτον turn it, Luc.JConf.19:—Pass., βύσσος κεκλωσμένη LXXEx.35.6. 2 esp. of the goddesses of fate, spin a man his thread of life or of fate, κ. τινὶ τὰ οἰκεῖα Arist.Mu.401b22:—poet. in Med., ἐκλώσασθε πανάφθιτον ἦμαρ ἀοιδῷ AP7.14 (Antip.Sid.); ἑπτὰ δέ μοι μοῖραι . . ἐνιαυτοὺς ἐκλώσαντο IG3.1337; τίς μοιρῶν μίτον ὔμμιν ἐκλώσατο; ib.5(1).1355 (Abia):—Pass., τὰ κλωσθέντα one's destiny, Pl.Lg.960c. II intr. in Act., χυλῷ ἐνὶ κλώθοντι Nic.Al.93 (expld. by Sch. ὡς νῆμα κλωθομένῳ), cf. 528.
German (Pape)
[Seite 1458] spinnen; λίνον Her. 5, 12; μίτον Luc. fugit. 12; auch von den Schicksalsgöttinnen, dem Menschen seinen Lebensfaden zuspinnen, im med., πῶς οὐκ ἐκλώσασθε πανάφθιτον ἦμαρ ἀοιδῷ Antip. Sil. 70 (VII, 14); dah. τὰ κλωσθέντα, Plat. Legg. XII, 960 c, wie τὰ κεκλωσμένα, das Zugesponnene, Verhängte, Philostr. – Bei Nic. Al. 93 von zähem, sich in Fäden ziehendem Safte. – Adj. verb. κλωστός, Eur. Troad. 537.
Greek (Liddell-Scott)
κλώθω: μέλλ. κλώσω, ὡς καὶ νῦν, νήθω, «γνέθω» (ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. ἐν τῷ συνθέτῳ ἐπικλώθω), λίνον Ἡρόδ. 5. 12· μίτον Λουκ. Δραπέτ. 12· κλ. ἄτρακτον, στρέφω, γυρίζω, Λουκ. Ζεὺς Ἐλεγχόμ. 19, πρβλ. ΙΙ, καὶ ἴδε ἀσύγκλωστος· ἐπὶ τῶν Θεαινῶν τοῦ πεπρωμένου, τῶν Μοιρῶν, κλώθω, ὁρίζω τὸ πεπρωμένον, τὴν μοῖραν τοῦ ἀνθρώπου, κλ. τινὶ τὰ οἰκεῖα Ἀριστ. π. Κόσμ. 7. 6· οὕτως ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, ἐκλώσασθε πανάφθιτον ἦμαρ ἀοιδῷ Ἀνθ. Π. 7. 14· ἑπτὰ δέ μοι μοῖραι... ἐνιαυτοὺς ἐκλώσαντο Ἑλλ. Ἐπιγράμμ. 153· τίς μοιρῶν μίτον ὔμμιν ἐκλώσατο; αὐτόθι 478. ― Παθ., τὰ κλωσθέντα, ἡ μοῖρά τινος, τὸ πεπρωμένον, Πλάτ. Νόμ. 960C· κέκλωσται λίνα μοι τὰ τῆς μοίρης Βαβρ. σ. 11. 69. ΙΙ. ἀμεταβ. παρὰ τῷ Νικ. Ἀλεξ. 93, χυλῷ ἐνὶ κλώθοντι, ὅπερ ὁ Σχολιαστ. ἑρμηνεύει: «τὸ ὡς νῆμα κλωθομένῳ χυλῷ τῆς μαλάχης».
French (Bailly abrégé)
act. seul. prés. et ao. ἔκλωσα; pass. seul. ao. ἐκλώσθην, pf. κέκλωσμαι;
1. filer, acc. HDT. 5.12, LUC. Fug. 12 ; fig. filer la trame de la vie, en parl. des Parques, ARSTT. Mund. 7.6 ; τὰ κλωσθέντα, PLAT. Leg. 960c, la destinée filée aux hommes;
2. intr., s’allonger en forme de fil, NIC. Al. 93, 528;
Moy. (ao. ἐκλωσάμην) filer, fig. ANTH. 7.14.
Étymologie: R. Κλωθ, nouer, cf. lat. nodus p. *cnodus.
