φαιός

English (LSJ)

ά, όν,

   A grey, of any colour mixed of black and white, Pl.Ti. 68c, cf. Arist.Cat.12a18, Top.106b6, al.: opp. to both μέλας and λευκός, in a negative sense, Pl.R.585a; φ. ἄρτοι, opp. to λευκοί, Alex.120; τὸ ξανθὸν ἢ φ. Jul.Or.4.138d; of mourning, φ. ἱμάτια Plb.30.4.5; ἀποθέσθαι τὰ φ. Id.15.25.11; φ. ἐσθής SIG1219.5 (Gambreion, iii B.C.)), D.H.5.17, D.C.49.12, al.; ἰώδης καὶ φ. χολή (καλοῦσι δ' αὐτὴν ἰσατώδη) Gal.15.35; dark-complexioned, P.Strassb.79.2 (i B.C.).    2 of sound, harsh, Arist.Top.106b7, Aud.802a2, Poll.2.117, S.E.M.6.41.    II φαιά, ἡ, name of a plaster, Androm. ap. Gal.13.906, etc. (Cf. Lith. gaĩsas 'reflected light of a blazing fire'.)

German (Pape)

[Seite 1251] eigtl. dämmerig, zwischen Licht u. Dunkel; φαιὸν γίγνεται λευκοῦ τε καὶ μέλανος κράσει Plat. Tim. 68 d; vgl. Arist. top. 1, 15; dah. schwärzlich, grau, χλαινίς Ep. ad. 59 (VI, 284); auch von der Farbe eines sonneverbrannten Gesichtes, bräunlich, also den lat. pullus und fuscus entsprechend, Pol. 30, 4,5, ἱμά τια, vestes pullae; vgl. Ath. III, 114, d, u. öfter bei Sp. – Uebertr. von der Stimme, tief, dumpf, im Ggstz zur hohen und hellen, Poll. 2, 117; S. Emp. adv. mus. 41.

Greek (Liddell-Scott)

φαιός: -ά, -όν, κυρίως ἐπὶ τοῦ χρώματος τοῦ λυκαυγοῦς ἢ λυκόφωτος ἢ σκόφωτος τῆς ἑσπέρας, σκοτεινόχρους, τεφρόχρους, «σταχτερός», «μουντός», «σκοῦρος», Λατ. fuscus, ἐπὶ παντὸς χρώματος γινομένου ἐκ μίξεως μέλανος καὶ λευκοῦ, «φαιόν· χρῶμα σύνθετον ἐκ μέλανος καὶ λευκοῦ» (Φώτ. καὶ Σουΐδ.)· φαιὸν (γίγνεται) λευκοῦ τε καὶ μέλανος (κράσει) Πλάτ. Τίμ. 68C, πρβλ. Ἀριστ. Κατηγ. 10, 8, Τοπ. 1. 15, 7, κ. ἀλλ. φαιοὶ ἄρτοι, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ λευκοί, οἶσε δεῦρό μοι, λευκοὺς μὲν ὀκτώ, τῶν δὲ φαιῶν τοὺς ἴσους Ἄλεξις ἐν «Κυπρίῳ» 1· ἐπὶ πένθους, φαιὰ ἱμάτια Πολύβ. 30. 4, 5, πρβλ. Συλλ. Ἐπιγρ. 3562 ― ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ μέλας καὶ πρὸς τὸ λευκός, ὡς τὸ ἄλυπος πρὸς τὸ λυπηρὸς καὶ πρὸς τὸ ἡδύς, ἐπὶ ἐννοίας ἁπλῶς ἀρνητικῆς, Πλάτ. Πολ. 585Α. 2) ὡσαύτως λέγεται ἐπὶ ἤχου ὡς τὸ σομφός, Ἀριστ. περὶ Ἀκουστ. 27, πρβλ. Τοπ. ἔνθ’ ἀνωτ., Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 6. 41, Πολυδ. Β΄, 117.

French (Bailly abrégé)

ά, όν :
brun, sombre (Chantraine gris souris ; gris sombre tirant sur le noir ; gris clair tirant sur le blanc ; gris-bleu).
Étymologie: φάος.