ἄλευρον
ὁ ὑπεράπειρον ἔχων τῆς ἀγαθότητος τὸ ἀνεξιχνίαστον πέλαγος → who possesses an infinite and inscrutable sea of goodness
English (LSJ)
(A), [ᾰ], τό, mostly in pl. ἄλευρα, (ἀλέω A)
A = ἀλείατα, wheat-meal (opp. ἄλφιτα barley-meal, Hdt.7.119; ἐκ μὲν τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα Pl.R.372b, cf.Epin.975b, X.An.1.5.6, Arist.Pr.863b2: in sg., Ar.Fr.50, Sotad.Com.1.24, Arist.Pr.927a11, Theoc.14.7. 2 generally, meal, ἄ. κρίθινον Dsc. 1.72; τήλινον 3.40, cf. 2.102; made trom dried sorbs, 1.120.
ἄλευρον (B)· τάφος (Cypr.), Hsch.
German (Pape)
[Seite 93] τό (ἀλέω), gew. im plur., Weizenmehl, Her. 7, 119; Plat. Rep. II, 372 b (ἐκ τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα); Xen. Cyr. 5, 2, 5, u. sonst, dem ἄλφιτα entgegengesetzt. Bei Diosc. u. Sp. übh. seines Mehl; Plut. Pyth. or. 6 hat auch κρίθινον ἄλ.
Greek (Liddell-Scott)
ἄλευρον: [ᾰ], τό, ἀλλὰ τὸ πλεῖστον κατὰ πληθ. ἄλευρα (ἀλέω), = τοῦ Ὁμήρ. τὸ ἀλείατα = ἄλευρα ἐκ σίτου, διακρινόμενα ἀπὸ τὰ ἄλφιτα, Ἡρόδ. 7. 119˙ ἐκ μὲν τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενος, ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα, Πλάτ. Πολ. 372Β˙ πρβλ. Νόμ. 849C, Ξεν. Ἀν. 1. 5, 6, Ἀριστ. Προβλ. 1. 37: ― καθ’ ἑνικ., Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 141, Σωτάδ. ἐν «Ἐγκλειομέναις» 1. 24, Ἀριστ. Προβλ. 21. 1. 2) καθόλου, ἄλευρον ἐκ παντὸς σιτηροῦ, ἄλ. κρίθινον, Διοσκ. 1. 94, κτλ.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
farine de froment.
Étymologie: ἀλέω.
Spanish (DGE)
-ου, τό
• Alolema(s): fem. -ος Et.Gud.498.43S.
• Prosodia: [ᾰ-]
I 1sg. y plu. harina de trigo op. ἄλφιτα ‘harina de cebada’, Hdt.7.119, θρέψονται δὲ ἐκ μὲν τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄ. Pl.R.372b, cf. Epin.975b, X.An.1.5.6, D.55.24 (op. κριθαί), Arist.Pr.863b2, LXX 2Re.17.28, Luc.Asin.28, 42, Dsc.1.120
•sin op. explícita, Diocl.Fr.153.8, ἄλευρ', ὕδωρ, ἔλαιον ἀπόδος Men.Sam.227, cf. Phryn.Com.35, LXX Id.6.19, 1Pa.12.41, Polyaen.4.3.32, Plu.2.397a, SIG 741.10 (Nisa I a.C.), Poll.6.74, PRyl.280 (II d.C.), D.C.Epit.9.2.13, Orac.Sib.8.14, ἡ λευκὴ ἄλευρος Et.Gud.l.c.
•ἄλευρον ἑφθόν harina cocida sinón. de pan Arist.Pr.893b32, cf. Theoc.14.7.
2 gener. harina de otros cereales o semillas ἄ. ὀρόβων Hp.Int.12, αἰρῶν ἄ. Hp.Nat.Mul.32, κρίθινον Dsc.1.72.2, κρίθινον τε καὶ πύρινον Apollon. en Gal.12.654, ἀ. ἀλφίτων Asclep.Iun. en Gal.12.743, τήλινον Dsc.3.40, αἴρινον Dsc.2.112, ἐρέγμινον Dsc.3.80.3, ἄλευρα θέρμινα Dsc.2.110.2, ἐρεβίνθου Crit.Hist. en Gal.12.883, κυάμινον Archig. en Gal.12.461, ἀ. φακοῦ Archig. en Gal.12.406, πιτυρῶδες Gal.15.576.
II ἄλευρον· chipr. τάφος Hsch.
• Etimología: Cf. μάλευρον.
English (Strong)
from aleo (to grind); flour: meal.
English (Thayer)
τό (ἀλεύω to grind), wheaten flour, meal: Hesychius ἄλευρα κυρίως τά τοῦ σίτου ἄλφιτα δέ τῶν κριθῶν. (Herodotus, Xenophon, Plato, Josephus, others.)
