τοιγαροῦν

German (Pape)

[Seite 1124] bes. in Prosa häufige Verstärkung des Vorigen; τοιγαροῦν τεύξει τάχα, Soph. O. R. 1519; c. imperat., Phil. 341. 1248; Her. 4, 148; Isocr. 4, 252; Plat. Soph. 234 c 246 b u. öfter.

French (Bailly abrégé)

particule touj. au commenc. d’une phrase;
1 voilà donc pourquoi, ainsi donc;
2 par exemple.
Étymologie: τοιγάρ, οὖν.

English (Strong)

from τοί and γάρ and οὖν; truly for then, i.e. consequently: there-(where-)fore.

English (Thayer)

(from the enclitic τοι or τῷ, γάρ, and οὖν, German doch denn nun; cf. Delitzsch on wherefore then,for which reason, therefore, consequently: עַל־כֵּן, Sophocles, Xenophon, Plato, and following); cf. Klotz ad Devar. ii. 2, p. 738.

Greek Monolingual

και ιων. τ. τοιγαρῶν Α
(συμπερ. μόριο) επιτεταμένος τ. του τοιγάρ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τοιγάρ + μόριο οὖν / ὦν].