διακονικός
English (LSJ)
ή, όν,
A serviceable, Ar.Pl.1170, etc.; -κή (sc. τέχνη), ἡ, Pl.Plt.299d; δ. φύσις Id. ap. Plu.2.416f: Comp. -ώτερος Id.Grg.517b; αἱ δ. πράξεις, τὰ δ. ἔργα servants' business, menial work, Arist.Pol.1277a36, 1333a7; δ. ἀρεταί ib.1259b23. Adv. -κῶς in the course of service, Men.113; serviceably, Sor.1.80.
German (Pape)
[Seite 583] zur Bedienung gehörig, geschickt; Ar. Plut. 1170; τέχναι δ. καὶ δουλοπρεπεῖς Plat Gorg. 518 a; auch διακονικώτερος, 517 b; πράξεις, Dienergeschäfte, Arist. Pol. 2, 4; ἔργα, 7, 14. – Adv., διακονικῶς, flink, προιλήλυθας Men. Ath. IV, 172 c.
Greek (Liddell-Scott)
διᾱκονικός: -ή, -όν, ἐπιτήδειος εἰς ὑπηρεσίαν, χρήσιμος, Ἀριστοφ. Πλ. 1170, κτλ.· ἐν τῷ συγκρ. -ώτερος Πλάτ. Γοργ. 517Β· αἱ δ. πράξεις, τὰ δ. ἔργα, ἐργασία ἢ ἀσχολία τοῦ ὑπηρέτου, ἔργον βάναυσον, ἀσχολία ταπεινὴ Ἀριστ. Πολ. 3. 4, 12., 7. 14, 7· δ. ἀρεταὶ αὐτόθι 1. 13, 2. - Ἐπίρρ. -κῶς, κατὰ τρόπον διακόνου Μένανδ. Δημ. 1.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 qui concerne les serviteurs ou la fonction d’un serviteur;
2 apte au service, bon pour servir.
Étymologie: διάκονος.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I 1servicial de pers., Ar.Pl.1170, Pl.Grg.517b, X.Oec.7.41.
2 subordinado, al servicio de otro, auxiliar de abstr. λειτουργίαι Plu.2.794a, τὰ ... διακονικὰ ὑπηρετήματα op. τὰ στρατηγικά D.C.77.13.1, τὸ μὲν θεῖόν ἐστι ἡγεμονικὸν ... διακονικὸν δὲ τὸ δαιμόνιον Iambl.Myst.1.20, δυνάμεις Eus.M.23.701B, τάξις Ath.Al.M.28.616B
•neutr. subst. τὸ τῆς κινήσεως διακονικὸν εἴς τε νεῦρα καὶ τοὺς μῦς (διατείνει) Alex.Aphr.de An.100.16
•subst. ἡ δ. el arte de servir Pl.Plt.299d.
3 servil, propio de un servidor gener. de abstr. πράξεις Arist.Pol.1277a36, ἔργα Arist.Pol.1333a7, ἀρετή Arist.Pol.1259b23, χρεία Ph.2.482, φύσις Plu.2.416f
•tb. de pers., Olymp.in Grg.2.4, 32.3, op. πολιτικός Olymp.in Grg.42.1.
4 de servicio, doméstico πῦρ ... τὸ δ. op. τὸ ... ἀεὶ καθιερωμένον τῇ Ἑστίᾳ Porph.ad Od.64.8
•de ahí empleado en distinciones fil. πῦρ δ. el fuego corriente Olymp.in Mete.40.25, Phlp.in GC 228.28, in Ph.420.1, op. πῦρ ζῳογόνον Olymp.in Mete.18.24, op. τὸ ἐκ πάθους ἐν τοῖς μετεώροις γινόμενον (πῦρ) Eust.151.30.
5 dud. diaconal, relativo al diaconado ἐπιστολὴ τοῖς ἐν Ῥώμῃ ... διακονική Eus.HE 6.46.
II encargado del servicio de la mesa ἀνδράποδα Ph.2.478, 533.
III crist. subst. τὸ δ.
1 santuario, parte de la iglesia que antecede al tabernáculo, Apoph.Patr.M.65.149A, Philost.HE 7.3.
2 sacristía, CLaod. (343-381) Can.21, Cyr.S.V.Euthym.39 (p.57), 48 (p.69), IIasos 637.2 (V/VI d.C.), como edificio separado, Cyr.S.V.Sab.18 (p.102)
•usada como baptisterio, IGLS 21(2).74.2 (VI d.C.).
IV adv. -ῶς
1 servicialmente προελήλυθας ref. a un esclavo, Men.Fr.100.
2 al modo de un servidor τῶν ἐντεῦθεν ἀγγείων τὸ ἀπὸ τῆς κυούσης αἷμα καὶ πνεῦμα δ. ἐπικεχορηγηκότων τῷ σώματι τοῦ βρέφους Sor.58.28
•ταρασσομένη δ. afanada en el servicio ref. a Marta, la hermana de María, Clem.Al.QDS 10.6, ἐπλάττετο ref. a Jesucristo, Cyr.Al.M.70.1045C.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM διακονικός, -ή, -όν)
μσν.- νεοελλ.
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον διάκονο και στην υπηρεσία του
1. το ουδ. εν. ως ουσ. το διακονικό
α) η δεξιά κόγχη του Αγίου Βήματος
β) το σκευοφυλάκιο
3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα διακονικά
όσα εκφωνούνται ή ψάλλονται από τον διάκονο κατά την τέλεση τών ακολουθιών
αρχ.
1. ο χρήσιμος, ο κατάλληλος για υπηρεσία, εξυπηρέτηση
2. φρ. «διακονικὰ ἔργα» ή «διακονικαὶ πράξεις» — οι ασχολίες τών υπηρετών.
Greek Monotonic
διᾱκονικός: -ή, -όν, χρήσιμος, ωφέλιμος, εξυπηρετικός, σε Αριστοφ. κ.λπ.· συγκρ. -ώτερος, σε Πλάτ.