πιππίζω
From LSJ
ἡ γὰρ συνήθεια δεινὴ τοῖς κατὰ μικρὸν ἐνοικειουμένοις πάθεσι πόρρω προαγαγεῖν τὸν ἄνθρωπον → for habituation has a strange power to lead men onward by a gradual familiarization of the feelings
English (LSJ)
A pipe, cheep, or chirp like young birds, Ar.Av.306.
German (Pape)
[Seite 618] auch πιπίζω geschrieben, piepen, wie junge Vögel schreien, Ar. Av. 307; vom Wiedehopf, Poll. 5, 89.
Greek (Liddell-Scott)
πιππίζω: κάμνω πῖ πῖ, ἐπὶ ὀρνέων, ἰοὺ ἰοὺ τῶν ὀρνέων, ἰοὺ τῶν κοψίχων οἷα πιππίζουσι καὶ τρέχουσι διακεκραγότες Ἀριστοφ. Ὄρν. 307· τὰ Ἀντίγραφ. ἐνίοτε ἔχουσι πιπίζω. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «πιπ(π)ίζειν· κατὰ μίμησιν ἡ λέξις πεποίηται τῆς τῶν ὀρνέων φωνῆς».
Greek Monolingual
Α
βλ. πιπίζω (Ι).
Russian (Dvoretsky)
πιππίζω: (о птенцах) пищать Arph.
