κίχλη
εὐκαταφρόνητός ἐστι σιγηρὸς τρόπος → a way of life disposed to silence is contemptible (Menander)
English (LSJ)
[ῐ by nature], ἡ,
A thrush (a generic term, including various species, Arist.HA617a18), κ. τανυσίπτεροι Od.22.468, cf. Ar.Av.591, etc.:—Dor. κιχήλα Epich.157, Ar.Nu.339:—late Gr. κίχλα Alex. Tralk.1.10, Gp.15.1.19. II sea-fish, a species of wrasse, Epich. 60, Antim. ap. Ath.7.304e ('Antiphanes' codd.), Diocl.Fr.135, Arist. HA598a11, Nic.Fr.59, Numen. ap. Ath.7.305c, Opp.H.1.126, 4.173: later κίχλα, Alex.Trall.1.15.
German (Pape)
[Seite 1444] ἡ, 1) Drossel, Krammetsvogel; κίχλαι τανυσίπτεροι ἠὲ πέλειαι Od. 22, 468; Ar. Av. 591 u. Folgde; vgl. Arist. H. A. 9, 20 u. Ath. II, 64 f; Sp. auch κίχλα, vgl. κιχήλα. [Die erste Sylbe ist kurz bei Telecl. Ath. VI, 268 c.] – 2) auch ein Meerfisch von ähnlicher Farbe; Arist. H. A. 8, 13; Ath. VII, 305 b.
Greek (Liddell-Scott)
κίχλη: ῐ φύσει, ἡ, «τσίχλα», πτηνόν, λατ. turdus, κίχλαι τανυσίπτεροι Ὀδ. Χ. 468· συχνὸν παρ’ Ἀριστοφ. καὶ ἄλλοις κωμικοῖς· ὁ Ἀριστ. διακρίνει αὐτῆς τρία εἴδη: τὴν ἰξοβόρον, τὴν τριχάδα, t. pilaris, καὶ τὴν ἰλιάδα, t. Iliacus, π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 20· ― Δωρ. κιχήλα, Ἐπίχ. 108 Ahr., Ἀριστοφ. Νεφ. 339· παρὰ μεταγενεσ. κίχλα, Ἀλέξ. Τραλλ., Γεωπ. 15. 1, 19. ΙΙ. ἰχθὺς θαλάσσιος labrus, κληθεὶς οὕτως ἐκ τοῦ χρώματος, Ἐπίχ. 36 Ahr., Ἀντιμ. Ἀποσπ. 18, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 13, 3.
French (Bailly abrégé)
ης (ἡ) :
grive, oiseau.
Étymologie: DELG apparenté à χελιδών.
English (Autenrieth)
thrush, pl., Od. 22.468†.
Greek Monotonic
κίχλη: (ῐ φύσει), ἡ, το πτηνό «τσίχλα», Λατ. turdus, σε Ομήρ. Οδ., Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
κίχλη: ἡ
1) дрозд Hom., Arph., Arst., Plut.;
2) рыба (предполож.) губан Arst.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κίχλη -ης, ἡ lijster (vogel).
Frisk Etymological English
Grammatical information: f.
Meaning: thrush; also name of a fish, a kind of wrasse (χ 468, Epich., Arist.; because he changes colour with the seasons like the thrush; Strömberg Fischnamen 116).
Other forms: younger κίχλα (Alex. Trall., Gp.; Solmsen Wortforsch. 260), Dor. κιχήλα (Epich. 157, Ar. Nu. 339). Cf. ἴχλα κίχλα H. and ἴσκλαι = κίχλαι H.
Derivatives: κιχλίζω giggle, laugh (Ar., Theoc., Herod.) with κιχλισμός; κιχλιδ-ιάω want to giggle (Com. Adesp. 1038; not quite certain).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Popular redupl. formation, but unclear (hardly to χελιδών (s. v.). A side form is ἴχλα (H.). See Thompson Birds s. v. (also on the diff. names of the bird). - Fur. 130 on κιχήλα. The variants point to a Pre-Greek word.
