θειότης
ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος → for illustrious men have the whole earth for their tomb, for heroes have the whole earth for their tomb, the whole earth is the tomb of famous men
English (LSJ)
ητος, ἡ,
A divine nature, divinity, LXX Wi.18.9,Ep.Rom.1.20, SIG867.31 (Ephesus, ii A.D.), Plu.2.665a, etc. 2 f.l.for ὁσιότης, Isoc.11.26, Plu.2.857a, and so prob. in Id.Sull.6. II as title of Roman Emperors, Orib.1.1.1, SIG900.23 (Panamara, iv A.D.), etc.
German (Pape)
[Seite 1192] ητος, ἡ, Göttlichkeit, göttliche Natur, göttliches Wesen, Plut. Symp. 4, 2, 2; bes. göttliche Schönheit, Ἡφαιστίωνος Luc. de calumn. 17. Bei Plut. Sull. 6 Vertrauen auf die Götter. – Bei Isocr. 11, 26 ist jetzt aus den besseren mss. ἀσκήσεις τῆς ὁσιότητος für θειότητος hergestellt.
Greek (Liddell-Scott)
θειότης: -ητος, ἡ, θεία φύσις, θεῖος χαρακτήρ, Πλούτ. 2. 665 Α, κτλ. 2) θρησκεία, τὸ θρησκευτικὸν αἴσθημα, αὐτόθι 857A, ὁ αὐτ. Σύλλ. 6· ἀλλ’ ἐν τούτοις τοῖς χωρίοις πιθανῶς ἡ ἀληθὴς γραφὴ εἶναι ὁσιότης (OC- ἀντὶ ΘΕ-)· ὡς ἐν Ἰσοκρ. 226D, ὁσιότητος διωρθώθη ἐκ τοῦ Cod. Urbin.
French (Bailly abrégé)
ητος (ἡ) :
1 nature divine, divinité;
2 confiance dans la divinité.
Étymologie: θεῖος¹.
Spanish
English (Strong)
from θεῖος; divinity (abstractly): godhead.
English (Thayer)
θειότητος, ἡ, divinity, divine nature: Philo in opif. § 61at the end; Plutarch, symp. 665a.; Lucian, calumn. c. 17.) (Synonym: see θεότης.)
Greek Monotonic
θειότης: -ητος, ἡ, θεϊκή φύση, θεϊκή υπόσταση, σε Πλούτ.
Russian (Dvoretsky)
θειότης: ητος ἡ θεῖος II]
1) божественность, божественный характер (τῆς ἀρετῆς Plut.; δύναμις καὶ θ. NT);
2) божественная красота (Ἡφαιοτίωνος Luc.);
3) (= ὁσιότης) вера в богов, благочестие Isocr., Plut.
