ὑπομειδιάω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A smile a little or gently, Anacreont.27A.14, Phld.Vit. p.31 J., Plu.Dio20, Hld.7.10, Alciphr.3.3, etc.; ὑ. σαρδάνιον Plb.18.7.6.
German (Pape)
[Seite 1225] ein wenig od. heimlich lächeln, anfangen zu lächeln; Pol. 17, 7,6; Anacr. 27, 14; πρὸς ἐμέ Alciphr. 3, 3; Luc. rhet. praec. 22.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπομειδιάω: μειδιῶ ἁπαλῶς, χαμογελῶ, Ἀνακρεόντ. 29. 14, Πλούτ. κλπ.· ὑπ. Σαρδόνιον Πολύβ. 17. 7, 6.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
sourire doucement ou à la dérobée.
Étymologie: ὑπό, μειδιάω.
Greek Monotonic
ὑπομειδιάω: χαμογελώ λιγάκι ή ελαφρά, απαλά, σε Ανακρεόντ.
Russian (Dvoretsky)
ὑπομειδιάω: слегка улыбаться, усмехаться Anacr., Plut., Luc.: ὁ δὲ ὑπομειδιάσας σαρδάνιον ἀπεσιώπησε Polyb. сардонически улыбнувшись, он умолк.
