εὔκλαστος
From LSJ
ποντίων τε κυμάτων άνήριθμον γέλασμα, παμμῆτόρ τε γῆ (Aeschylus' Prometheus Bound l. 90) → O infinite laughter of the waves of ocean, O universal mother Earth
English (LSJ)
ον, (κλάω)
A easily broken, Dsc.4.146, Ath.Mech.18.1; gloss on εὐκέατος, Sch.Od.5.60.
German (Pape)
[Seite 1074] leicht zu zerbrechen, Schol. Od. 5, 60.
Greek (Liddell-Scott)
εὔκλαστος: -ον, (κλάω) ὁ εὐχερῶς κλώμενος, εὔθραυστος, Σχόλ. εἰς Ὀδ. Ε. 60.
Greek Monolingual
εὔκλαστος, -ον (Α)
αυτός που σπάζει εύκολα, ο εύθραυστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κλαστός (< κλω «σπάζω, κόβω σε κομμάτια»)].
