θαλαμήϊος
ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ → of whom there is least talk either for praise or blame, of whom there is least notoriety among the men either for praise or blame
English (LSJ)
η, ον (-ος, ον, A.R.4.1130), A of or belonging to a θάλαμος, fit for building one, δοῦρα Hes.Op.807. II bridal, εὐνή A.R.l.c.; ὕμνος Epigr. ap. Luc.Symp.41.
German (Pape)
[Seite 1181] eigtl. ion. u. ep. = θαλαμεῖος, welches Wort aber nicht vorkommt, zum Thalamus gehörig, θαλαμήϊα δοῦρα, Bauholz, Hes. O. 809; auch ὕμνος, poet. bei Luc. Symp. 41.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
du lit nuptial.
Étymologie: ion. c. *θαλάμειος de θάλαμος.
Greek Monolingual
θαλαμήϊος, -ΐη, -ον και -ος, -ον (Α)
1. αυτός που ανήκει σε θάλαμο ή ο κατάλληλος για κατασκευή θαλάμου («θαλαμήϊα δοῡρα», Ησίοδ.)
2. ο γαμήλιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θάλαμ-ος + κατάλ. -ήιος (πρβλ. ανθρωπ-ήιος, χαλκ-ήιος)].
Russian (Dvoretsky)
θᾰλᾰμήϊος: эп.-ион. (= *θαλαμεῖος)
1) применяемый для изготовления θάλαμος, т. е. строительный, строевой (δοῦρα Hes.);
2) свадебный, брачный (θ. ὕμνος Luc.).
