συκαλίς

English (LSJ)

ίδος, ἡ, (σῦκον) A beccafico, including the blackcap and other warblers, Arist.HA592b21, Alex.Mynd. ap. Ath.2.65b, Dsc.2.56 (v.l.), Gal.15.882, Poll.6.77, Ael.NA13.25: also συκαλλίς, Epich. 46, Dsc. l.c., Hdn.Gr.1.91, Orib.inc. 4.22 cod.; συκαλλός, Gloss. (s.v.l.): cf. μελαγκόρυφος.

German (Pape)

[Seite 973] ίδος, ἡ, ein kleiner Vogel, der gern Feigen frißt, Feigenfresser, ficedula. Auch des Verses wegen συκαλλίς geschrieben, Epicharm. bei Ath. II, 65 b X, 398 d; vgl. aber Arcad. 31 u. Arist. H. A. 9, 1 (619, 18); Ael. H. A. 13, 25.

Greek (Liddell-Scott)

σῡκᾰλίς: -ίδος, ἡ, (σῡκον) πτηνόν, ὁ συκοφάγος ἢ «συκοφαγᾶς», Sylvia ficedula, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 49Β, Αἰλ., κλπ.· ἐν Ἐπιχ. Ἀποσπ. 49 ὁ Ahr. γράφει συκαλλίς, χάριν τοῦ μέτρου, πρβλ. μελαγκόρυφος.

French (Bailly abrégé)

ίδος (ἡ) :
bec-figue, petit oiseau qui aime les figues (lat. ficedula).
Étymologie: συκῆ.

Russian (Dvoretsky)

σῡκᾰλίς: ίδος ἡ пеночка фиговая (Sylvia Ficedula) Arst.