λιγέως
From LSJ
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
French (Bailly abrégé)
adv.
1 d’une voix aiguë : λιγέως κλαίειν IL, OD se lamenter avec des cris perçants ; avec un sifflement aigu;
2 d’une voix claire, harmonieuse.
Étymologie: λιγύς.
English (Autenrieth)
see λιγύς.
Greek Monolingual
Greek Monotonic
λῐγέως: επίρρ. του λιγύς.
Russian (Dvoretsky)
λῐγέως:
1) громко, навзрыд (κλαίειν Hom.);
2) зычным голосом, громогласно (ἀγορεύειν Hom.).
Middle Liddell
[adverb of λιγύς.]
