παρπεπιθών
ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει → one would never discover the limits of soul, should one traverse every road—so deep a measure does it possess
English (LSJ)
Ep. redupl. aor. 2 part. of παραπείθω. παρπόδιος, ον, poet. for παραπόδιος. παρπόρφυρος, A = παραπόρφυρος, IG7.2421 (Thebes):—also παρπόρφουρος, Schwyzer 462 B 39 (Tanagra, iii B. C.). παρράλιος [ᾰλ], η, ον, Ep. for παράλιος, A.R.4.1560, v.l. in D.P.253. παρρέκτης, ου, ὁ, = πανοῦργος, Hsch.
German (Pape)
[Seite 528] ep. aor. II. zu παραπείθω.
Greek (Liddell-Scott)
παρπεπῐθών: Ἐπικ. μετ’ ἀναδιπλ. μετοχ. ἀορ. β΄ τοῦ παραπείθω.
French (Bailly abrégé)
part. ao.2 poét. avec sync. de παραπείθω.
English (Autenrieth)
see παραπείθω.
Greek Monotonic
παρπεπῐθών: Επικ. αναδιπλ. μτχ. αορ. βʹ του παραπείθω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παρπεπῐθών ep. ptc. aor. van παραπείθω.
Russian (Dvoretsky)
παρπεπιθών: эп. part. aor. 2 к παραπείθω.
