κορίαννον
Ὅρκον δὲ φεῦγε καὶ δικαίως κἀδίκως (κἂν δικαίως ὀμνύῃς) → Iurare fugias, vere, falso, haud interest → Zu schwören meide, gleich ob richtig oder falsch
English (LSJ)
( κορίανδρον Gloss., κορίαμβλον Hsch.) [ῐ], τό, A coriander, Coriandrum sativum, the plant or seed, Alc.Com.17, Anaxandr.50, Thphr.HP7.1.2: freq.in pl., Anacr.123, Ar.Eq.676,682,etc. II ring worn on the forefinger, Poll.5.101, Hsch.
Greek (Liddell-Scott)
κορίαννον: τό, = κόριον, ἡ βοτάνη καὶ ὁ σπόρος, Ἀλκαῖ. Κωμ. ἐν «Καλλιστοῖ» 1, Ἀναξανδρίδ. ἐν «Φαρμακομάντει» 2· ἐν τῷ πληθ. Ἀνακρ. 138, Ἀριστοφ. Ἱππ. 676, 682. ΙΙ. γυναικεῖόν τι κόσμημα, Πολυδ. Ε΄, 101, Ἡσύχ.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
coriandre plante et graine.
Étymologie: DELG prob. méditerr. ; à rapprocher pê de κόρις, à cause de l’odeur ; myc. korijadono.
Greek Monotonic
κορίαννον: τό, κολίανδρος, σε Αριστοφ. (άγν. προέλ.).
Russian (Dvoretsky)
κορίαννον: τό (преимущ. pl.) бот. кориандр Anacr., Arph.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κορίαννον -ου, τό, ook κορίανον koriander (kruid).
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: coriander, Coriandrum sativum; also κορίανδρον (Gloss.), dissimilated κολίανδρον (Gp., Sch.); κορίαμβλον (H.); (Anakr., Kom., Thphr.)
Other forms: shortened κόριον (Hp., Nic., pap.)
Dialectal forms: Myk. korijadono, koria₂dana = /korihadnon/.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Mediterranean. The Form -ανδρον is prob. folketymological, as is -αμβλον (after ἀμβλύς?); the short form κόριον with allusion to κόρις bug (Strömberg Pflanzennamen 61?; because of the stench?). Cf. Hatzidakis Glotta 2, 297f. Szemerényi, Gnomon 43 (1971) 674 points to the comparison with Akkad. huri'anu id.; but this does not explain the Myc. -d-. The Myc. -dn- points to a Pre-Greek word. (I doubt about the folk-etym. supposed by Frisk.)
Middle Liddell
κορίαννον, ου, τό,
coriander, Ar. [deriv. uncertain]
Frisk Etymology German
κορίαννον: (Anakr., Kom., Thphr.),
{koríannon}
Forms: Kurzform κόριον (Hp., Nik., Pap. u. a.); auch κορίανδρον (Gloss.), dissimiliert κολίανδρον (Gp., Sch.); κορίαμβλον (H.); myk. ko-ri-ja-do-no, ko-ri-a2-da-na?
Grammar: n.
Meaning: Koriander, Coriandrum sativum
Etymology: Unerklärtes Mittelmeerwort; die Form -ανδρον ist offenbar volksetymologisch, ebenso -αμβλον (nach ἀμβλύς?); die Kurzform κόριον mit Anspielung auf κόρις Wanze (Strömberg Pflanzennamen 61; wegen des Geruchs). Vgl. Hatzidakis Glotta 2, 297f.
Page 1,922
