βεβρός
συνετῶν μὲν ἀνδρῶν, πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι → it is the part of prudent men, before difficulties arise, to provide against their arising; and of courageous men to deal with them when they have arisen
English (LSJ)
ά, όν, stupid, δεσπότεω βεβροῦ Hippon.64; also βεμβρός, Hsch.
Greek (Liddell-Scott)
βεβρός: -ά, -όν, ἀνόητος, βλάξ, δεσποτέω βεβροῦ, ἐν τέλει χωλιαμβικοῦ στίχου, Ἱππῶν. ἐν Ἀν. Ὀξ. 3. σ. 310· ὁ Ἡσύχ. γράφει βεμβρός.
Spanish (DGE)
-όν
• Alolema(s): βεμβ- Hsch.
necio, tonto, δεσποτέω βεβροῦ Hippon.49.2, cf. Hsch.s.u. y l.c.
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: stupid (Hippon. 40 Masson). ψυχρός, τετυφωμένος H.; also βεμβρός τετυφωμένος, πάρετος H.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: One might compare βέβροξ, with good > too good, stupid. S. Masson ad loc. The prenasalized form shows Pre-Greek origin.
Frisk Etymology German
βεβρός: {bebrós}
Meaning: einfältig, töricht (Hippon.). H. auch βεμβρός· τετυφωμένος, πάρετος.
Etymology: Unerklärt.
Page 1,231
