Ἑκαταῖος

English (LSJ)

α, ον, A of Hecate, μαγίδες S.Fr.734. II Ἑκάταιον or Ἑκάτειον (cj. in Ar.V.804, cf. Suid.), τό, statue or chapel of Hecate, placed at the entrance of houses or where three roads meet (ἐν τριόδοις), Ar.l.c., Ra.366, cf. Hsch. 2 Ἑκαταῖα, τά, v. Ἑκάτη II.

Spanish (DGE)

(Ἑκᾰταῖος) -α, -ον
I de Hécate μαγίδες S.Fr.734.
II subst. τὰ Ἑκαταῖα
1 Hecateas ofrendas en honor de Hécate colocadas delante de las puertas y en las encrucijadas, Ar.Ra.366 (cód.), D.54.39, Hsch., AB 247.27.
2 espectros Sch.A.R.3.861.
-ου, ὁ
Hecateo
1 hist. milesio, hijo de Hegesandro, VI/V a.C., Demetr.Eloc.2, 12, D.S.10.25, Str.1.1.1, 2.6, I.AI 1.108, Longin.27.2, Hermog.Id.2.12 (p.411), Paus.3.25.5, 8.47.4, Ath.35a, ὁ λογοποιός Hdt.2.143, 5.36, cf. 5.125, ὁ τὴν Ἱστορίαν συντάξας Str.14.1.7, ὁ συγγραφεύς Ath.70a, ἱστοριογράφος Sud., Hecat., I.
2 macedonio encargado por Alejandro Magno de asesinar a Átalo, D.S.17.2, 5, 18.14.
3 hist. de Eretria contemporáneo de Alejandro Magno, Plu.Alex.46, quizá tb. el llamado νησιώτης en Call.Fr.437.
4 de Abdera, discípulo de Pirrón, hist., filósofo y gramático, IV/III a.C., D.S.1.46, I.Ap.1.183, AI 1.159, 12.38, Plu.2.353b, 354d, D.L.9.69, Sud.
•de Teos según Str.14.1.30, Peripl.M.Eux.49, ὁ σοφιστής Plu.Lyc.20, Hecat.Abd., I.
5 tirano de Cardía, finales del IV a.C., quizá el mismo que 2, Plu.Eum.3.
6 rey de los sindos, pueblo de la Sarmacia al noreste del Ponto Euxino, SEG 43.515.5 (Mar Negro IV a.C.), Polyaen.8.55.
7 de Tasos, epigramático de la Antología, III a.C., AP 7.167, Hecat.Thas., I.
8 hijo o discípulo de Espíntaro, Phld.Stoic.Hist.12.2.
9 escultor del s. III a.C., Posidipp.Epigr.Fr.Pap.10.16, Plin.HN 33.156, 34.85.

Greek (Liddell-Scott)

Ἑκᾰταῖος: -α, -ον, ὁ τῆς Ἑκάτης, Σοφ. Ἀποσπ. 651. ΙΙ. Ἑκάταιον ἢ Ἑκάτειον (Δινδ. Ἀριστοφ. Σφ. 804), τό, ἱερὸν ἢ ἄγαλμα Ἑκάτης ἱδρυμένον ἐν τοῖς προθύροις οἰκίας ἢ ἐν τριόδοις, Ἀριστοφ. Ἀσπ. 804, Βάτρ. 366, Λυσ. 64· ἴδε Ἡσύχ., Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 594. 2) Ἑκαταῖα, τά, ἴδε ἐν λ. Ἑκάτη ΙΙ.

French (Bailly abrégé)

1α, ον :
d’Hécate.
Étymologie: Ἑκάτη.
2ου (ὁ) :
Hécatée :
1 Hécatée de Milet, historien;
2 autres.
Étymologie: Ἑκάτη.

Greek Monotonic

Ἑκᾰταῖος: -α, -ον, ο σχετικός με την Εκάτη· Ἑκάταιον ή Ἑκάτειον, τό, άγαλμα ή ναός της Εκάτης, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

Ἑκαταῖος: II ὁ Гекатей
1) родом из Милета, один из старейших греч. историков и географов VI-V вв. до н. э., автор Περίοδος γῆς или Περιήγησις и Γενεαλογίαι или Ἱστορίαι Her., Diod.;
2) родом из Абдер, историк, философ и грамматик IV в. до н. э. Diod.
Ἑκᾰταῖος: гекатин, посвящаемый Гекате (μαγίδες Soph.).

Middle Liddell

of Hecate: Ἑκάταιον or Ἑκάτειον, ου, τό, a statue or chapel of Hecate, Ar.