κακοφυΐα
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ἡ, bad natural qualities, Pl.Def.416.
German (Pape)
[Seite 1305] ἡ, schlechte Naturanlage, κακία ἐν φύσει Plat. Defin. 418.
Greek (Liddell-Scott)
κακοφυΐα: ἡ, «κακία ἐν φύσει καὶ ἁμαρτία τοῦ κατὰ φύσιν· νόσος τοῦ κατὰ φύσιν» Πλάτ. Ὅροι 416D· κακὴ αὔξησις, κ. σώματος Βυζ.
Greek Monolingual
η (Α κακοφυΐα) κακοφυής
ιατρ. κακή διάπλαση του σώματος, κακοπλασία.
Russian (Dvoretsky)
κακοφυΐα: ἡ врожденная порочность, дурные природные задатки Plat.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κακοφυΐα -ας, ἡ [κακοφυής] natuurlijke slechtheid, slechte natuurlijke gesteldheid.