γηΐτης
ὦ διάνοια, ἐὰν ἐρευνᾷς τοὺς ἱεροφαντηθέντας λόγους μὲν θεοῦ, νόμους δὲ ἀνθρώπων θεοφιλῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ᾽ ἀνάξιον τοῦ μεγέθους αὐτῶν ἀναγκασθήσῃ παραδέχεσθαι → if, O my understanding, thou searchest on this wise into the oracles which are both words of God and laws given by men whom God loves, thou shalt not be compelled to admit anything base or unworthy of their dignity
English (LSJ)
[ῑ], ου, ὁ, husbandman, S.Tr.32 (in contr. form γῄτης).
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Alolema(s): dór. γαΐτης Hdn.Gr.2.485, Hsch.; contr. γῄτης S.Tr.32
1 labrador, campesino, pequeño propietario S.l.c., Hdn.Gr.l.c., Hsch.
2 autóctono St.Byz.s.u. γῆ.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
par contr. γῄτης;
cultivateur.
Étymologie: γῆ.
Greek Monolingual
γηΐτης ο (Α) γη
γεωργός, αγρότης.
Greek Monotonic
γηΐτης: συνηρ. γῄτης, -ου, ὁ (γῆ), γεωργός, καλλιεργητής της γης, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
γηΐτης: стяж. γῄτης, ου ὁ землепашец, пахарь Soph.
