Οὐρανίδης
χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
English (LSJ)
ου, Dor. -ᾱς, α, ὁ, son of Uranos, Hes. Th.486; Οὐ. Κρόνος Pi.P.3.4; Οὐρανίδαι the Titans, Hes. Th.502; the gods, Pi.P. 4.194, Cerc.4.39, Call.Jov.3, etc.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
fils d'Uranus.
Étymologie: Οὐρανός.
Russian (Dvoretsky)
Οὐρᾰνίδης: дор. Οὐρᾰνίδᾱς, ου (ῐ) ὁ
1 Уранид, сын Урана, т. е. Крон(ос) Hes., Pind.;
2 pl. Οὐρανίδαι (дор. gen. Οὐρανιδᾶν) Hes., Pind. = οἱ Τιτᾶνες.
Greek (Liddell-Scott)
Οὐρᾰνίδης: -ου, ὁ, υἱὸς τοῦ Οὐρανοῦ, Ἡσ. Θεογ. 486· Οὐρ. Κρόνος Πινδ. Π. 3. 5· - Οὐρανίδαι, οἱ Τιτᾶνες, Ἡσ. Θ. 502, Πίνδ., κλ.
Greek Monotonic
Οὐρᾰνίδης: -ου, ὁ, γιος του Ουρανού, δηλ. ο Κρόνος, σε Ησίοδ., Πίνδ.· Οὐρανίδαι, οι Τιτάνες, σε Ησίοδ.
Middle Liddell
Οὐρᾰνίδης, ου, ὁ,
son of Uranus, Hes., Pind.: —Οὐρανίδαι the Titans, Hes.
