ὑποβλήδην
Sunt verba voces quibus hunc lenire dolorem possis, magnam morbi deponere partem → Words will avail the wretched mind to ease and much abate the dismal black disease.
English (LSJ)
Dor. ὑπο-βλήδαν Diusap.Stob.4.21.17:—Adv.
A by way of interruption, ὑ. ἠμείβετο Il.1 292; v. ὑποβάλλω 111, ὑποβολή 1.3,4. 2 in answer, A.R.1.699, 3.400, Q.S.2.147. 3 speaking in turn, Coluth.146. II supposititiously, ὑ. ἐτέκοντο Man.6.292. III askance, ὑ. ἐσκέψατο h.Merc.415.
German (Pape)
[Seite 1211] adv., 1) eigtl. darunterwerfend, bes. ein Wort, d. i. in die Rede fallend, die Rede unterbrechend, einwerfend, ὑποβλήδην ἠμείβετο Il. 1, 292, u. sp. D., wie Ap. Rh. 1, 699. – 2) untergeschoben, ἐτέκοντο Maneth. 6, 292. – 3) seitwärts blickend, H. h. Merc. 415, wo man das freilich angemessenere ὑποβλέβδην vermuthet hat, was sonst nicht vorkommt.
Greek (Liddell-Scott)
ὑποβλήδην: Ἐπίρρ., ὑποβάλλων τὸν ἑαυτοῦ λόγον καὶ διακόπτων τὸν λέγοντα, τὸν δ’ ἄρ’ ὑποβλήδην ἠμείβετο δῖος Ἀχιλλεὺς Ἰλ. Α. 292· πρβλ. Herm. Opusc. 5. 305 κἑξ., καὶ ἴδε ὑποβάλλω ΙΙΙ, ὑποβολὴ Ι. 3. ΙΙ. καθ’ ὑποβολήν, ψευδῶς, ὑπ. ἐτέκοντο Μανέθων 6. 262. ΙΙΙ. λοξῶς, πλαγίως, ὑπ. ἐσκέψατο Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 415· ἴδε Herm. ἔνθ’ ἀνωτ.
