ἀτακτέω
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
of a soldier,
A to be undisciplined, opp. εὐτακτέω, X.Cyr. 7.2.6, D.3.11; τοὺς ἀτακτοῦντας τῶν τριηράρχων IG2.809b13:—Pass., πολλὰ γὰρ ἠτάκτητο αὐτοῖς J.AJ17.10.10: generally, neglect one's duty, fail to discharge obligation, PEleph.2.13(iii B. C.), 2 Ep.Thess.3.7, POxy.275.24(i A. D.). 2 generally, lead a disorderly life, Lys. 14.18, X.Oec.7.31: c. gen., τῆς πατρίου ἀγωγῆς to desert it, Plu.2.235b. 3 raise a riot or rebellion, OGI200.6 (iv A. D.).
German (Pape)
[Seite 383] unordentlich sein, bes. von Soldaten, Reih u. Glied verlassen, keine Mannszucht halten, Xen. Cyr. 7, 2, 6 u. sonst; vgl. Dem. 3, 31, wo es den zum Kriegsdienst verpflichteten, aber nicht sich stellenden Bürger bezeichnet; den Gesetzen nicht gehorchen, Xen. Cyr. 8, 1, 22; Lys. 14, 18; τινός Plut. Lac. apophth. p. 243, wo aber ἀτυχήσαντες bessere Lesart ist.
Greek (Liddell-Scott)
ἀτακτέω: ἐπὶ στρατιώτου, εἶμαι ἀνυπότακτος, ἀτακτῶ, ἀντίθετον τῷ εὐτακτέω, Ξεν. Κύρ. 7. 2, 6, Δημ. 31. 17· ὁ Ἰώσηπ. ἐν Ἀρχ. Ἰ. 17. 10, 10, ἔχει παθ. τύπον, πολλά γὰρ ἠτάκτητο αὐτοῖς. 2) ἐν γένει, διάγω βίον ἄτακτον, εἶμαι ἄτακτος, ἀκατάστατος, Λυσ. 141. 19, Ξεν. Οἰκ. 7, 31· μετὰ γεν. ἀτακτήσας τῆς πατρίου ἀγωγῆς, ἀποσκιρτήσας αὐτῆς, Πλούτ. 2. 235Β, κτλ.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
f. ἀτακτήσω;
1 ne pas garder son poste, être indiscipliné ; fig. ἀ. τῆς πατρίου ἀγωγῆς PLUT déserter le genre de vie de ses pères;
2 abs. se livrer au désordre.
Étymologie: ἄτακτος.
