βρότειος
νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖιν → godly Odysseus heard the fawning of dogs, and on top of that came the beat of two feet
English (LSJ)
ον, also α, ον Archil.15, Emp.2.9, E.Hipp.19, Supp.777:— poet.Adj.
A mortal, human, A.Pr.116 (lyr.), etc.; β. μῆτις Emp.l.c.; β. γένος E.Fr.898.13; ψυχὴν βροτείαν Id.Supp.777; β. πόνοι of mortals, Alex.240.9:—in Hom. only βρότεος, η, ον, φωνή Od.19.545; εὐνή h.Ven.47; also in Pi.O.9.34, Emp.100.17, A.Eu.171 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 465] ον, auch βροτεία, z. B. ὁμιλία Eur. Hipp. 19, sterblich, menschlich; Tragg. ἀχώ, ὕβρις, Aesch. Prom. 116 Eum. 103; φῶτα Eur. Bacch. 542 u. öfter; φύσις Philp. 46 (Plan. 52).
Greek (Liddell-Scott)
βρότειος: -ον, ὡσαύτως α, ον, Ἀρχίλ. 13, Εὐρ. Ἱππ. 19· ― ποιητ. ἐπὶθ., θνητός, Αἰσχύλ. Πρ. 116, κτλ.· βρ. γένος Σοφ. Ἀποσπ. 132· ψυχὴν βρότειος Εὐρ. Ἱκέτ. 777· βρ. πόνοι, τῶν θνητῶν, Ἄλεξ. Ὑπν. 1. 9· ― παρ’ Ὁμ. μόνον βρότεος, η, ον, Ὀδ. Τ. 345, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀφρ. 47· οὕτω καὶ παρὰ Πινδ. Ο. 9. 52, κτλ., Αἰσχύλ. Εὐμ. 171.
French (Bailly abrégé)
ος ou α, ον :
des mortels, des hommes.
Étymologie: βροτός.
