ζαβός
ἐὰν ἐκπέσῃ τὸ σιδήριον καὶ αὐτὸς πρόσωπον ἐτάραξεν καὶ δυνάμεις δυναμώσει καὶ περισσεία τοῦ ἀνδρείου σοφία (Ecclesiastes 10:10, LXX version) → If the iron axe fails, and the man has furrowed his brow, he will gather his strength, and the redoubling of his manly vigor will be the wise thing.
Greek Monolingual
-ή, -ό
1. (για πράγματα) στραβός, στρεβλός, λοξός
2. (για πρόσ.) αυτός που έχει στρεβλό χαρακτήρα, άμυαλος, ανόητος
3. (για ανθρώπους ή ζώα) δύστροπος, ιδιότροπος, κακός ανάποδος
4. παράνομος
5. το ουδ. ως ουσ. το ζαβό
α) παρανομία
β) υπερβολική παραξενιά.
επίρρ...
ζαβά (Μ ζαβά)
1. στραβά, λοξά, σκολιώς, στρεβλώς («ζαβά, τυφλά πορπάτει», Ερωτόκρ.)
2. ανάποδα, άτυχα, αντίξοα («του ήρθαν όλα ζαβά»)
3. παράνομα («[ο άνθρωπος] πολομᾱ ζαβὰ πρὸς τὸν αὐθέντην νὰ πάρει τὴν ὁδόν του», Ασσίζ.)
4. ανόητα, άστοχα («δεν ήτο μπορετό ατός του να θελήσει έτσι ζαβά την προξενειά νά 'ρθει να μού μιλήσει», Ερωτόκρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Προέρχεται από τον μτγν. αρχ. ελλ. τ. Σάβος ή Σαβός «βακχεύων, τρελός», με ηχηροποίηση του αρκτικού σ σε ζ (πρβλ. σάκχαρις> ζάχαρη). Από τη λ. ζαβός προήλθε και το μσν.-νεοελλ. επίθ. ζερβός (ζαβός > ζαβρός > ζαρβός > ζερβός)].
