πατρογονικός
ὥσπερ γὰρ ζώου τῶν ὄψεων ἀφαιρεθεισῶν ἀχρειοῦται τὸ ὅλον, οὕτως ἐξ ἱστορίας ἀναιρεθείσης τῆς ἀληθείας τὸ καταλειπόμενον αὐτῆς ἀνωφελὲς γίνεται διήγημα → for just as a living creature which has lost its eyesight is wholly incapacitated, so if history is stripped of her truth all that is left is but an idle tale | for, just as closed eyes make the rest of an animal useless, what is left from a history blind to the truth is just a pointless tale
Greek Monolingual
-ή, -ό
1. ο προγονικός, ο προερχόμενος από τον πατέρα, ο κληρονομημένος από τον πατέρα («πατρογονικά κτήματα» — τα κληρονομικά κτήματα)
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα πατρογονικά
οι πρόγονοι
3. φρ. «πατρογονικός νόμος»
βιολ. ο νόμος της πατρογονίας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πατήρ, πατρός + -γονικός (< -γονος < γόνος), πρβλ. προ-γονικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1840 στον Α. Μ. Βλαστό].
