ἀνθύπατος

English (LSJ)

ὁ,

   A proconsul, Lat. pro consule, Plb.28.5.6, Act.Ap.13.7, etc., freq. in Inscrr. as SIG684.3, and Pap. as Sammelb.3924.32 (i A. D.); στρατηγὸς ἀ. SIG704K, etc.    II as Adj., proconsular, ἐξουσία D.H.9.16; ἀρχή Id.11.62.

German (Pape)

[Seite 235] ὁ, Proconsul, Pol. 21, 8; Dion. Hal. auch adj., ἐξουσία, ἀρχή, 9, 16. 11, 62, Proconsulargewalt.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνθύπᾰτος: -ον, Λατ. pro consule, Πολύβ. 21. 8, 11, καὶ ἀλλαχοῦ, συχν. ἐν ἐπιγραφαῖς. ΙΙ. ὡς ἐπίθ. = ἀνθυπατικός, ἐξουσία Διον. Ἁλ. 9. 16· ἀρχὴ αὐτόθι 11. 62.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
proconsul.
Étymologie: ἀντί, ὕπατος.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ 1 procónsul Plb.21.10.11, 28.5.6, SIG 684.3 (Dime II a.C.), IG 12(5).917 (Tenos I a.C.), IG 12(1).48 (Rodas I a.C.), Ph.2.592, Act.Ap.13.7, 18.12, SB 3924.32 (I d.C.), I.AI 14.263, Plu.2.813d, Pomp.17, Luc.Demon.16, SEG 9.175 (II d.C.), MAMA 4.10 (Frigia II d.C.), Mart.Pol.4, 9.2, 10.2, MAMA 4.27 (Frigia III d.C.), IG 2²3689 (III d.C.), IGCh.293bisa (Licia IV d.C.), IEphesos 2240 (V d.C.), 1354 (VI d.C.), στρατηγὸς ἀ. SIG 704K (Delfos II a.C.).
2 como adj. proconsular ἐξουσία D.H.9.16.3, D.C.41.34.2, ἀρχή D.H.11.62.1, 9.63.2, D.C.53.32.5.

English (Strong)

from ἀντί and a superlative of ὑπέρ; instead of the highest officer, i.e. (specially) a Roman proconsul: deputy.

English (Thayer)

ἀνθυπάτου, ὁ (see the preceding word), proconsul: L T Tr WH; Polybius, Dionysius Halicarnassus, Lucian, Plutarch, and often in Dio Cassius) (B. D. under the word Smith's Bible Dictionary, Proconsul; Alex.'s Kitto under the word Province; especially Lightfoot in The Contemp. Rev. for 1878, p. 280f.)

Greek Monolingual

ο (Α ἀνθύπατος)
Ρωμαίος αξιωματούχος με δικαιοδοσίες υπάτου (για την επαρχία του)
αρχ.
ως επίθ. «ἀνθύπατος ἀρχή, ἐξουσία» — ανθυπατική αρχή.

Greek Monotonic

ἀνθύπᾰτος: -ον, ανθύπατος, Λατ. pro consule, σε Πολύβ. κ.λπ.