κάκοσμος
From LSJ
ἀσκέειν, περὶ τὰ νουσήματα, δύο, ὠφελέειν, ἢ μὴ βλάπτειν → strive, with regard to diseases, for two things — to do good, or to do no harm | as to diseases, make a habit of two things — to help, or at least, to do no harm
English (LSJ)
ον,
A ill-smelling, A. Fr.180.2, S.Fr.565, Ar.Pax38.
German (Pape)
[Seite 1303] übelriechend; οὐράνη Aesch. frg. 15; Ar. Pax 38.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
puant.
Étymologie: κακός, ὀσμή.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α κάκοσμος, -ον)
αυτός που αναδίδει κακή οσμή, δυσώδης, δύσοσμος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -οσμος (< ὀσμή), πρβλ. δείν-οσμος, ηδύ-οσμος].
Greek Monotonic
κάκοσμος: -ον (ὀσμή), αυτός που έχει κακή οσμή, άσχημη μυρωδιά, σε Αριστοφ.
