σφαραγέομαι

English (LSJ)

   A burst with a noise, crackle, sputter, as liquids when thrown upon the fire, σφαραγεῦντο δέ οἱ πυρὶ ῥίζαι the roots of his eye crackled or hissed (when Odysseus burnt them with the hot stake), Od.9.390.    II groan with fulness, to be full to bursting, οὔθατα γὰρ σφαραγεῦντο ib.440.

Greek (Liddell-Scott)

σφᾰρᾰγέομαι: ἀποθ., σίζω μετὰ βρασμοῦ τινος, ὡς ὅταν ῥίπτῃ τίς ὑγρόν τι ἐπὶ τοῦ πυρός, ῥίζαι σφαραγεῦντο, αἱ ῥίζαι τοῦ ὀφθαλμοῦ ἔσιζον μετὰ βρασμοῦ τινος (ὅτε ὁ Ὀδυσσεὺς ἐνέπηξε τὸν πεπυρωμένον μοχλόν), Ὀδ. Ι. 390. ΙΙ. σπαργῶ, σφριγῶ, εἶμαι πλήρης εἰς ὑπερβολήν, οὔθατα γὰρ σφαραγεῦντο, διότι οἱ μαστοὶ ἦσαν πλήρεις γάλακτος, «ἐβαροῦντο διὰ τὸ πρωΐας μὴ ἀμελχθῆναι» (Σχόλ.), Ι. 440. Πρβλ. σφάραγος.

French (Bailly abrégé)

seul. 3ᵉ pl. impf. épq. ion. σφαραγεῦντο;
bruire ; particul. :
1 pétiller, grésiller;
2 bouillonner ; être débordant, être plein.
Étymologie: σφάραγος.

English (Autenrieth)

ipf. σφαραγεῦντο: hiss, be full to bursting, Od. 9.390, 440.

Greek Monotonic

σφᾰρᾰγέομαι: αποθ., μόνο σε ενεστ. και παρατ.,
I. παράγω τον χαρακτηριστικό ήχο που ακούγεται όταν πέφτει υγρό σε φωτιά ή σε πυρακτωμένη επιφάνεια, «τσιτσιρίζω», τρίζω, τριζοβολώ, σφυρίζω· ῥίζαισφαραγεῦντο, οι ρίζες του ματιού του (του Κύκλωπα Πολύφημου) τριζοβολούσαν ή σύριζαν (όταν ο Οδυσσέας του έμπηξε τον πυρακτωμένο πάσσαλο), σε Ομήρ. Οδ.
II. είμαι υπερβολικά γεμάτος, είμαι γεμάτος μέχρι σκασμού, στο ίδ.

Russian (Dvoretsky)

σφᾰρᾰγέομαι: (только 3 л. pl. impf. σφαραγεῦντο) шипеть, трещать (πυρί Hom.): οὔθατα σφαραγεῦντο Hom. (переполненные) сосцы чуть не разрывались от молока.