ἐπικαταρρήγνυμαι
From LSJ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
French (Bailly abrégé)
éclater et tomber sur.
Étymologie: ἐπί, καταρρήγνυμαι.
Greek Monotonic
ἐπικαταρρήγνῠμαι: Παθ., πέφτω ορμητικά, κατέρχομαι με ορμή κάτω, σε Πλούτ.
Russian (Dvoretsky)
ἐπικαταρρήγνῠμαι: (вслед за чем-л.) обрушиваться (ливнем), низвергаться (ταῖς μάχαις ὑετοὺς ἐ. λέγουσιν Plut.).
