μᾶ
ὁκόταν οὖν ταῦτα πληρωθέωσιν, ἐμωρώθη ἡ καρδίη· εἶτα ἐκ τῆς μωρώσιος νάρκη· εἶτ' ἐκ τῆς νάρκης παράνοια ἔλαβεν → now when these parts are filled, the heart becomes stupefied, then from the stupefaction numb, and finally from the numbness these women become deranged
English (LSJ)
shorter Aeol. and Dor. form for μάτηρ, in the phrase μᾶ γᾶ,
A = μῆτερ γῆ, A.Supp.890, 899 (both lyr.): as an exclam. used by women (perh. = Demeter), Herod.1.85, 4.20; μᾶ, πόθεν ὥνθρωπος; Theoc.15.89.
German (Pape)
[Seite 78] äol. u. dor. = μήτηρ, nur im vocat. μᾶ γᾶ, Mutter Erde, Aesch. Suppl. 867. 876. Vgl. die ähnl. kurzen Formen βᾶ, δῶ, λῖ. – Bei Theocr. 15, 89 Ausruf der Verwunderung.
French (Bailly abrégé)
éol. et dor. c. μᾶτερ, μῆτερ, seul. au voc. μᾶ γᾶ ESCHL ô terre notre mère !.
Étymologie: cf. βᾶ, δῶ, κρῖ.
Greek Monotonic
μᾶ: συντετμ. Δωρ. τύπος αντί μάτηρ, μᾶ γᾶ αντί μῆτερ γῆ, σε Αισχύλ.· μᾶ, πόθεν ἅνθρωπος, σε Θεόκρ.
Russian (Dvoretsky)
μᾶ: interj. дор. (из μᾶτερ!)
1) μᾶ γᾶ! Aesch. о мать-земля!;
2) (возглас удивления или негодования): μᾶ, πόθεν ἄνθρωπος; Thuc. вот еще, откуда (взялся этот) человек?
Frisk Etymological English
Meaning: in μᾶ γᾶ voc. = μῆτερ γῆ (A. Supp. 890, 899 [lyr.]), also used as exclamation of women (Hdt., Theoc.).
Origin: IE [Indo-European], ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]
Etymology: Elementary Lallwort like Skt. mā mother (lex.); thus also πᾶς = πατήρ (s. v.). - Cf. μαῖα, μήτηρ and μαμμη.
Middle Liddell
shortd. doric form for μάτηρ, μᾶ γᾶ for μῆτερ γῆ, Aesch.; μᾶ, πόθεν ἅνθρωπος; Theocr.
Frisk Etymology German
μᾶ: {mã}
Meaning: in μᾶ γᾶ Vok. = μῆτερ γῆ (A. Supp. 890, 899 [lyr.]), auch als Ausruf von Frauen gebraucht (Herod., Theok.).
Etymology : Elementares Lallwort wie aind. mā Mutter (Lex.); ähnlich πᾶς = πατήρ (s. d.). — Vgl. μαῖα, μήτηρ und μάμμη.
Page 2,154
