καταμολύνω
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
A defile utterly, in Pass., Sch.E.Hec.912.
German (Pape)
[Seite 1364] besudeln, beflecken, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
καταμολύνω: ἐντελῶς μολύνω, Εὐμάθ. σ. 374· πνεῦμα καταμεμολυσμένον τῇ τοῦ σώματος φύσει Κέλσ. παρ’ Ὠριγέν.
Greek Monolingual
καταμολύνω (Α)
μολύνω εντελώς, καταρρυπαίνω.
